Miłość i nienawiść. Westwell. Tom 2

Westwell - Miłość i nienawiść to kontynuacja losów Heleny i Jessa, którzy spędzili lato ze złamanymi sercami, próbując o sobie zapomnieć. Jak możecie się domyślać - bezskutecznie. Przypadkowe spotkanie sprawia, że ich tęsknota staje się tak silna, że prawie paraliżująca. Niestety może okazać się, że Trish i jej wpływy są silniejsze niż uczucie tych dwoje, a rezygnacja z własnego szczęścia jest czasami jedynym rozwiązaniem. <br> <br> Nawet nie wiecie jak bardzo cieszyłam się, że nie muszę czekać na kontynuację tej historii. Spodziewałam się, że ten tom będzie boleśniejszy niż pierwszy, ale nie spodziewałam się jak bardzo. Tak jak w Pięknie i chaosie autorka bardziej skupiała się na relacji Heleny i Jessa, tak tutaj na pierwszy plan wysuwa się śledztwo. Nie znaczy to jednak, że ich uczucia i przemyślenie przechodzą w cień. Co to, to nie! Ze stron aż wylewa się ich ból i tęsknota, a poczucie niesprawiedliwości obezwładnia. Balansowali na cienkiej granicy i byłam bardzo ciekawa które z nich pęknie jako pierwsze. Kilka razy stanęło mi serce i wręcz modliłam się, żeby po przewróceniu kartki nie stało się to, czego tak bardzo bałam się w tamtym momencie. Oczywiście nie obyło się bez chwilowych użalań nad sobą przez głównych bohaterów i beznadziejnością ich sytuacji, ale nie było to tak częste, żeby jakoś bardzo mi przeszkadzało. <br> <br> Jestem pod ogromnym wrażeniem jak dobrze został poprowadzony wątek śledztwa i tych wszystkich intryg. Niektóre sekrety wychodzą na światło dzienne, ale pozostaje jeszcze tak wiele niewiadomych. Kiedy dostajemy odpowiedź na jedno pytanie, na myśl nasuwa się pięć kolejnych, dzięki czemu od początku do końca jesteśmy zaangażowani w czytanie i te ponad 400 stron wydaje się po prostu za krótkie. <br> <br> Była to bolesna i ekscytująca przygoda i z niecierpliwością - po takim zakończeniu nie da się inaczej - czekam na trzeci tom, bo czuję, że dopiero on będzie istnym rollercoasterem emocji.

Trzeci tom potrzebny na już!<br> <br> To, w jakim momencie autorka zostawiła mnie w drugim tomie, złamało mi serce, ale teraz mam wrażenie, że ktoś je dodatkowo podeptał.<br> <br> Muszę przyznać, że udało się ominąć klątwę drugiego tomu i jest całkiem przystępnie. Z racji tego, że bardzo dużo działo się w pierwszym tomie, tak tu możemy liczyć na kontynuację wątków, ale bez większego wow, ponieważ główny problem nadal został nierozwiązany.<br> <br> Czułam, że losy bohaterów będą dalej miały masę przeszkód po drodze, więc bardziej skupiałam swoją uwagę na wątku kryminalnym niż na romansie. Chociaż nie obyło się bez ognia 🥵<br> <br> Styl autorki się poprawił, jest tu zdecydowanie mniej opisów rozważań niż w poprzednim tomie. Za to ten jest ciut słabszy, jeśli weźmiemy pod uwagę tempo rozgrywających się wydarzeń.<br> <br> I oczywiście zakończenie. Kto tak robi? Dlaczego autorka po raz kolejny postanowiła zostawić czytelnika z takim zakończeniem? Nie mam zielonego pojęcia, jak wytrzymam tyle czasu.

“Westwell”<br> <br> “Tajemnice są niczym trucizna, która zabija powoli i w męczarniach.”<br> <br> [współpraca reklamowa z @wydawnictwootwarte ]<br> <br> Ta jedna zakłócona chwila…<br> <br> Jestem w totalnej i niezaprzeczalnej miłości z tym tomem.<br> <br> Pierwszy tom faktycznie w niektórych momentach mnie nużył, ale ten?<br> <br> Książka była moją butlą tlenową, a literki tlenem i potrzebuje więcej, bo I CAN’T BREATHE.<br> <br> Ale wiecie, co jest najgorsze? Że zaraz jest premiera drugiego tomu, a ja potrzebuję trzeciego tomu na kilka dni temu. No bo jak można zakończyć historię w takim momencie?! Przysięgam, że gdy tylko doszłam do ostatniej kropki to sprawdzałam, czy jest gdzieś napisane słowo KONIEC wytłuszczonym drukiem. I wiecie co? NIE BYŁO.<br> <br> Zanim przejdziemy do historii to mam JEDNO ALE…<br> <br> BALTHAZARZE… co to ma znaczyć w scenie z serialem Synowie anarchii, że jest CHARLIE HUNNAM jest NIEZŁYM CIACHEM… jakby to nie jest okej, okej?<br> <br> Ten tom miał wszystko, czego potrzebowałam…<br> <br> Napięcie, emocje i niekończące się teorie i próby rozwikłania zagadki. Oczywiście mam swoje typy, ale obstawiam, że to byłoby zbyt oczywiste i łudzę się, że autorka mnie zaskoczy albo tak bardzo mnie zmyli, że zacznę kwestionować swoje założenia i w niedoskonałym momencie przetestuje mój mózg.<br> <br> Zagadka. Śledztwo. Czyli najważniejszy punkt tej historii. Ruszyło do przodu. Pojawiły się nowe, ale w niektórych przypadkach niezaskakujące tropy i przeszkody, które trzeba było pokonać. Nowe spostrzeżenia, zwroty akcji i współpraca.<br> <br> No i oni…<br> <br> Helena i Jess. Uwielbiam ten duet.<br> <br> W tej historii było czuć ich emocje, myśli, wszelkie rozterki i namacalny ból. <br> <br> Ich ból udzielał się i mi. Przeżywanie dotychczasowej, ale nie skończonej historii było dla mnie czystą przyjemnością, a ja już okropnie za nimi tęsknię.<br> <br> Miłość wylewała się ze stron.<br> <br> Tęsknota rozdzierała serca.<br> <br> A emocje?<br> <br> Surowe, prawdziwe i rozpaczające.<br> <br> “Był wszystkim czego pragnęłam.”<br> <br> Stłumione.<br> <br> Zranione.<br> <br> Druzgocąca bezsilność.<br> <br> “I świat stanął w miejscu (...) drzwi się otworzyły”<br> <br> Poczucie szczęścia.<br> <br> Jeżeli chodzi o bohaterów, to bardzo podobał mi się rozwój Heleny. Jej kwestionowanie, siła odwagi, niekończąca się determinacja - aż przejrzenie na oczy i dostrzeżenie toksyczności, która wokół niej się rozrastała. Pragnienie wolności, podążanie własną drogą, szukanie alternatyw.<br> <br> No i kochany Jess skupiający się na swoich celach, rozrastaniu się w branży, w której czuje się najlepiej i na bracie, który go potrzebuje. Pełen pasji, troski, opiekuńczości i bezinteresowności.<br> <br> I te dziwne przeczucia…<br> <br> “zniósłbym każdy ból, by cię chronić.”<br> <br> Bardzo podobało mi się to, że młodszy brat Jessiaha nie poszedł w odstawkę i jego temat był poruszany w historii. Zaburzenia lękowe, które nie zostały potraktowane po macoszemu. Wyczuwalna więź rodzeństwa i chęć pomocy, ruszenia do przodu i walka.<br> <br> A poza tym?<br> <br> Napięte rodzinne relacje i chęć posłania ich na styczek (nie żartuję). Otwarte wątki, wewnętrzne konflikty, bezradność i złość.<br> <br> Dodam jeszcze, że uwielbiam styl pisania autorki. Dawno nie spotkałam się z takim stylem, który sprawia poczucie lekkości i jednocześnie wciąga bez opamiętania. A to, w jaki sposób opisuje poszczególne sceny, czy same emocje jest naprawdę satysfakcjonujące.<br> <br> “Westwell. Miłość i nienawiść” to historia pełna tajemniczego napięcia, uderzającej zakazanej miłości, niekończącego się bólu i pochłaniającej tęsknoty. Urzeka, porusza i testuje cierpliwość stąpającą po kruchym lodzie.<br> <br> A ja? W narastających katuszach wyczekuję trzeciego tomu.