Miasto zagubionych dusz. Dary anioła. Tom 5

<p>Skończona późno w nocy, nie mogłam pójść spać nie dotarłszy do końca!</p><p>„Miasto zagubionych dusz” zdecydowanie mi się podobało - złożone, pełne różnych sytuacji, zwrotów akcji, a ożywia je psychopatyczny czarny charakter, który wynosi napięcie na bardzo wysoki poziom! Nacisk położony jest na relacje, zarówno miłosne, jak i rodzinne. Wreszcie nie chodzi tylko o miłość między Clary i Jace'em, ale rozwijane są również inne relacje. Oprócz tradycyjnej walki dobra ze złem, łączy w sobie badanie złożoności uczuć, które mogą powstać w ludzkiej duszy, odzwierciedlając w tym wielowymiarowym scenariuszu wszystkie niuanse, które mogą ją charakteryzować: miłość, przyjaźń, więzi synowskie i braterskie, zazdrość, nienawiść, samotność, odwagę, rozpacz i ból. Czytając “Dary anioła”, ma się wrażenie chwilowego wchodzenia w buty każdego z bohaterów, co pozwala utożsamiać się z tym, którego najbardziej lubi. Nawet perfidnego Sebastiana, moim zdaniem, można zrozumieć, do tego stopnia, że czuje się do niego litość i w pewnym sensie sympatię.</p><p>Historia zaczyna się dwa tygodnie po tym momencie, w którym opuściło nas "Miasto upadłych aniołów". Jace i Sebastian zniknęli z powierzchni ziemi. Nieobecność Jace'a dla Clary jest dla niej nie do zniesienia, a niepokój o to, czy on żyje i ma się dobrze, przysłania jej wszystko inne. Kiedy Jace wreszcie pojawia się przed nią, od pierwszej chwili wie, że coś jest z nim bardzo nie tak. Podążył za Sebastianem. Powstała między nimi więź, taka, która nie pozwala mu na posiadanie wolnej woli, na bycie sobą. Mechanicznie realizuje plany przyrodniego brata Clary, co ją oczywiście przeraża, ale nie waha się jednak za nim podążać, pamiętając o dwóch rzeczach. Uwolnić Jace'a z więzów, które wiążą go z Sebastianem i odkryć mroczne plany tego ostatniego, by mu przeszkodzić. W tym samym czasie jej przyjaciele, którzy zostali w tyle, starają się jak mogą, by znaleźć sposób na zabicie Sebastiana, kładąc raz na zawsze kres jego paranoi, ale bez szkody dla Jace'a, który nawet jeśli nie jest sobą, to nadal jest osobą, na której im zależy i którą kochają. Jednocześnie próbują rozwiązać swoje osobiste problemy, oczyścić emocjonalną mgłę, która opanowuje ich umysły i dusze.</p><p>Sposób pisania jest dynamiczny, szczegółowy, niebanalny. Często nawiązuje do poprzednich tomów, a jednak „Miasto zagubionych dusz” tworzy własny wymiar. Bardzo mocny element daje oprawa, w której historia ożywa. Nigdy wcześniej Clare nie przywiązywała wagi do miejsc, sprawiając, że stawały się one nieodzowną sceną ściśle splecioną z bohaterami. Podobały mi się podróże Clary, Sebastiana i Jace'a do różnych europejskich miast, że historia nie rozgrywała się znowu tylko w przysłowiowych Stanach, ale dostaliśmy też możliwość pojechania gdzieś dalej.</p><p>Zadziwiającą cechą Cassandry Clare jest jej pasja i nowatorstwo, które udaje jej się wnieść do książek, co jest czymś niezwykłym dla tak intensywnej i ekscytującej historii, która ma już piąty tom. Z pewnością jest to jakość nieszablonowa w literackiej panoramie, w którą Clare się wpisuje, także biorąc pod uwagę, że w międzyczasie, pomiędzy jednym a drugim tomem sagi "Dary anioła" kontynuowała swoją inną serię, "Diabelskie maszyny”.</p>

<p>Cassandra Clare jest pieprzonym mistrzem. Świat Nocnych Łówców jest tak złożony i dobrze rozwinięty, że trudno mi uwierzyć, że nie jest prawdziwy, zwłaszcza z etycznymi, politycznymi i realistycznymi elementami w nim występującymi, takimi jak Clave. Sposób, w jaki książka po książce autorka zgłębia rządy Nefilim, ich codzienne życie i zwyczaje jest nienaganny i niewielu autorów ma taką umiejętność.</p><p>Podobnie jak poprzednie tomy, „Miasto zagubionych dusz” opowiadana jest z wielu perspektyw. Z grubsza rzecz biorąc, książka dzieli się na dwie grupy. Masz grupę Clary, Jace'a i Sebastiana, których historia jest opowiadana z perspektywy Clary. Dodaje to element napięcia do historii, ponieważ nigdy nie wiadomo, co Jace i Sebastian myślą lub czy w ogóle mówią Clary prawdę. Druga połowa składa się z perspektywy Izy, Simona, Jordana, Aleca i Mai. Dlatego ważne jest, abyście poradzili sobie z tym, że książka zawiera wiele cliffhangerów i że perspektywy są ciągle zmieniane. Czasem może upłynąć trochę czasu, zanim dana część historii będzie kontynuowana. Ponadto ważną rolę w tej historii odgrywają emocje bohaterów, zwłaszcza miłość. Powstają nowe związki, inne się umacniają, a niektóre nawet rozpadają. Osobiście uważam, że sceny miłosne między niektórymi postaciami były nieco przesadzone. Szczególnie te o Jace'ie i Clary czasami idą za daleko i zdarzają się zbyt często. To w ogóle nie przyczyniło się do rozwoju historii. Świat może się walić, ale Clary może myśleć tylko o swoim związku z Jace'em. Wolałaby uratować Jace'a niż ocalić świat.</p><p>Fabuła „Miasta zagubionych dusz” została rozwinięta w zróżnicowany sposób. Szczególnie podobały mi się interakcje między Clary i Sebastianem, bo wiedzą, że nigdy nie zostaną przyjaciółmi czy nawet rodzeństwem, ale z różnych powodów chcą, by Jace był szczęśliwy w swojej obecnej sytuacji i dla jego dobra przynajmniej próbują się ze sobą dogadać. Bohaterowie zostali rozwinięci autentycznie, przy czym najbardziej zafascynowała mnie postać Sebastiana. W zasadzie wiem, że jest jednym ze złych, ale jednak jego argumenty brzmiały czasem tak wiarygodnie, że w myślach prawie zmieniałam strony.&nbsp;</p><p>Cassie Clare to autorka, która raz po raz udowadnia mi, jak genialną jest pisarką. Potrafi sprawić, że zakochuję się w jej złożonych postaciach, bogatym w szczegóły budowaniu świata i całej historii, która tworzy jej świat Nocnych Łowców. Dla mnie jej książki to coś więcej niż tylko miłość do fikcyjnych postaci i pragnienie, by odwiedzić niektóre z jej fikcyjnych miejsc, które istnieją w prawdziwym świecie. To więź, którą czuję z serią „Dary anioła”, z tym, z czym borykają się niektórzy bohaterowie i przez co przechodzą.&nbsp;</p><p>Nie mogę doczekać się, aż dostanę ostatnią część. Z drugiej strony, to będzie bardzo ciężkie czytać ostatnie strony serii…</p>