Miasto bezkresnej nocy

<p>Już na wstępie tej recenzji, chciałbym powiedzieć, że „Miasto bezkresnej nocy", najnowszej powieść o Pendergaście autorstwa Douglasa Prestona i Lincolna Childa, jaka została wydana w Polsce, to rzecz przeznaczona tylko i wyłącznie dla fanów tej. I mam tu na myśli takich fanów, którzy czytali wszystkie lub niemal wszystkie części tego cyklu. Dość powiedzieć, że ta jest siedemnastym tomem.</p><p>Poprzednie książki były mniejszymi lub większymi bestsellerami, ale raczej stanowiły lekturę, którą bezboleśnie był w stanie przeczytać czytelnik, na którego ten duet twórczy nie rzucił uroku. Niestety „Miasto bezkresnej nocy" z pewnością nie zadowoli nikogo, kto nie pokochał tej serii. Ci zaś będą pewnie zadowoleni tą książką, bo jest crème de la crème stylu tych autorów. Pozostali mogą nie wytrzymać tego specyficznego, nieprawdopodobnego i niesamowicie hermetycznego dzieła spod pióra tej dwójki.</p><p>Założenie tej książki jest proste – ktoś morduje ludzi znajdujących się w mitycznym „jednym procencie", tzn. miliarderów i ich rodziny pozbawiając je głów. Ten psychopatyczny morderca jest w stanie przeniknąć przez najbardziej imponujące zabezpieczenia, jakie można sobie wyobrazić, aby dokonać zabójstwa i uciec ze swoim trofeum.</p><p>Porucznik policji nowojorskiej Vincent D'Agosta cieszy się, gdy FBI pojawia się w osobie agenta Pendergasta i czuje się urażony, gdy ten odmawia udziału w każdym wywiadzie i wizycie na miejscu. Ale wkrótce ta dwójka będzie musiała nauczyć się żyć ze sobą i współpracować przy tej sprawie.</p><p>Najważniejszą rzeczą zarówno w całej serii jak i tej części jest postać głównego bohatera. Pendergast, dla niezorientowanych, jest połączeniem Sherlocka Holmesa, Bruce'a Wayne'a i doktora Strange'a. Mieszka w „ciemnej i pozornie opuszczonej" rezydencji, ma służącego o imieniu Proctor, który wozi go Rolls Royce'em, a niektórzy z jego przyjaciół żyją od XIX wieku. D'Agosta, z drugiej strony, jest ulicznym gliniarzem, który pije piwo i używa wielu kolokwializmów, kiedy mówi.</p><p>Pozornie wyciągnięci z kart komiksu, nasi bohaterowie uczestniczą w historii, która jest równie ekscytująca, co przesadzona i nieprawdopodobna. D'Agosta miota się, gdy liczba ciał rośnie i w końcu przyjmuje nieprawdopodobną hipotezę opublikowaną przez dziennikarza Bryce'a Harrimana (swoją drogą – myślę, że ten bohater mógłby się zakwalifikować do dziesięciu najbardziej irytujących postaci fikcyjnych, z jakimi miałem do czynienia w literaturze).</p><p>Kiedy w końcu gra się toczy i winowajca zostaje ujawniony, odkrywamy, że do końca pozostało jeszcze 70 stron. Z niedowierzaniem uświadamiamy sobie, że punkt kulminacyjny historii będzie trwał aż tak długo. Na szczęście – w rękach wyjątkowych literatów, jakimi są Child i Preston, nawet długie sekwencje wydają się przynosić emocje i suspens.</p><p>Książkę czyta się dobrze i ja jako entuzjasta tej serii nie mam się do czego przyczepić. Tak jak zaznaczałem zaś na początku, myślę, że ta książka przypadnie do gustu tylko i wyłącznie fanom cyklu, ale powinni być oni tak jak ja zadowoleni.</p>

<p>Członkowie trzech różnych "nieprzyzwoicie bogatych" rodzin są mordowani i dekapitowani przez wyjątkowo brutalnego mordercę.Jest drobiazgowy, zimnokrwisty, bardzo skuteczny i czerpie ogromną satysfakcję z dokonania każdego zabójstwa. Ale dlaczego właśnie te ofiary? I dlaczego zabiera ich głowy? Potem pojawiają się dwie kolejne ofiary, a liczba ciał wciąż rośnie.</p><p>Preston i Child to jeden z niewielu zespołów pisarskich, u których współpraca tak dobrze wypada bez problemu współpracują ze sobą. Z licznymi bestsellerami i nagrodami literackimi (zarówno razem, jak i samodzielnie) można przyjąć, że są jednymi z najgorętszych pisarzy thrillerów w klimacie science-fitcion. W „Mieście bezkresnej nocy" po raz kolejny skupiają się na postaci Pendergasta, agenta specjalnego FBI. W tej części zaś sparowali go również z porucznikiem Vincentem D'Agostą z nowojorskiej policji, łącząc diametralnie różne talenty do rozwiązywania zbrodni, a także ich przeciwne charaktery. Ci z Was, którzy już znają i kochają Aloysiusa Pendergasta, z przyjemnością zagłębią się w ten najnowszy thriller i po raz kolejny zostaną zahipnotyzowani jego dziwnym połączeniem logiki i kaprysu, obu skutecznie wykorzystanych przeciwko mordercy, który wykazuje zestaw umiejętności tak dobrze wyszkolonych, jak ekstremalne talenty jego brata Diogenesa.</p><p>Zawsze byłem pod wrażeniem umiejętności pisarskich Douglasa Prestona i Lincolna Childa, z niecierpliwością czekałem na kolejne wysiłki obu z nich (a przede wszystkim na polskie tłumaczenie kolejnych części cyklu), ale nie jestem zaskoczony, że ich kolejne książki cały czas cieszą się ogromną popularnością i uznaniem. Zawiłe fabuły, ciągły rozwój postaci, błyskotliwe dialogi oraz dobrze opisane środowisko detektywistyczne pomagają zanurzyć się w historii, zmuszając do kroczenia z głównymi bohaterami, gdy ścigają nieuchwytnego wroga. Nie tylko wiążą oni w swych dziełach nowe technologie i komentarze społeczne, ale zawsze też dorzucają nieco backgroundu naukowego. Czasami trzeba zajrzeć do internetu, aby zrozumieć jakieś słowa!</p><p>Na koniec pozostaje zadać pytanie: czy „Miasto bezkresnej nocy" to ich najlepsze dzieło? W mojej szczerej opinii – nie, ten tytuł należy chyba do „Gabinetu osobliwości". Ciężko jest ciągle pisać arcydzieła… Ale czy warto przeczytać tę powieść? Czy spodoba się Wam? Jeśli znacie przynajmniej sporą część dotychczasowych dzieł Childa i Prestona (a jeśli rozważacie kupno tej książki, to z pewnością do tej grupy należycie), to myślę, że ta książka również będzie dla was ucztą. Znajdziecie tutaj wszystko to, czego możecie się spodziewać od tego duetu w naprawdę dobrym wydaniu. Nie wszystkie książki z tej serii mógłbym polecić, ale ten tom zdecydowanie zasługuje na waszą uwagę</p>