Małżeństwo wagi półśredniej

„Małżeństwo wagi półśredniej” - błyskotliwa powieść o dwóch parach, które decydują się zamienić się kochankami. Napisana jest lekko, ale jej wydźwięk jest przejmujący. Niepewność, samotność, zazdrość i poczucie separacji czają się pod powierzchnią zabawnych postaci, śmiesznych dialogów i dziwacznej fabuły. Książka pochłonęła mnie od początku do końca i uświadomiła mi, że nie trzeba podporządkowywać się ustalonym normom społecznym i można stworzyć własne szczęście i zasady w rodzinie.

Zamiana partnerów w celu przezwyciężenia kryzysu małżeńskiego? To, co na początku wydaje się działać, okazuje się fatalnym błędem. Fabuła, która jest odzwierciedleniem prawdziwego życia w tej sytuacji, kończy się tak samo nieudolnie, jak w prawdziwym życiu, bez prawdziwego rozwoju żadnej z postaci, bez szczęśliwego zakończenia, bez prawdziwej obietnicy, że bohaterowie nie powtórzą swoich błędów. Tak wygląda ludzka egzystencja na tym łez padole i to mnie urzekło.

Johna Irvinga od zawsze kojarzę z autorem, który nieustannie kieruje nasz wzrok na aspekty życia, na które wolimy nie spoglądać. Te elementy sprytnie okrasza nutką komizmu, wywołując bardzo osobliwe poczucie miszmaszu. „Małżeństwa wagi półśredniej” nie mogłam odłożyć, gdy tylko już zaczęłam, a zakończenie (jakieś ostatnie 40 stron) całkowicie mnie zaskoczyło. Nie każdemu spodoba się wędrowny, eliptyczny sposób, w jaki rozwija się akcja, ale moim zdaniem doskonale pasuje do tej historii. Jaki jest lepszy sposób na opowiedzenie o praktyce, którą recenzent określił dosadnie jako "zamianę żon"? Zaczęłam ją czytać dzisiaj i skończyłam niecałe pół godziny temu - spodziewam się, że będę o niej myśleć jeszcze przez długi, długi czas. "Małżeństwo wagi półśredniej" zostało stworzone do dwukrotnego przeczytania, ale muszę ją przetrawić przez jakiś czas, zanim sięgnę po nią ponownie.

Gęsta historia i wyraziste postaci – to trzeba na pewno napisać o tej książce. Zwarta historia opowiada o trudnościach w związkach, o tym jak cztery osoby radzą sobie z przeplatającymi się problemami seksualnymi i psychicznymi. „Małżeństwo wagi półśredniej” bada kwestię współżycia małżonków z punktu widzenia emocjonalnego, a nie seksualnego. Choć omawiany jest seks, ważniejsze tematy dotyczą następstw dla pierwotnych związków zaangażowanych osób. Dla tych, którzy znają twórczość Irvinga , nie jest niespodzianką, że jeden (a właściwie dwóch) z czterech głównych bohaterów jest pisarzem, a drugi zapaśnikiem/trenerem zapasów. Są wizyty w Wiedniu, w zoo, i troska o dzieci - wszystkie te tematy są bardzo dobrze znane z jego utworów. Jest kilka momentów, w których można się śmiać do rozpuku, a cała historia i różne historie z nią związane są bardzo dobrze poprowadzone, mimo że ilość aktywności seksualnej jest być może zbyt oszałamiająca (może czułem się nawet trochę zazdrosny :DD).

Może nie jest to książka tak dobra jak „Świat według Garpa”, lecz wciąż bardzo, bardzo dobra. Choć z pewnością nie jest tak dopracowana jak późniejsze prace Irvinga, to jednak czuć, że to jego pióro. Miałem wrażenie, że jest to wczesna praca mistrza, który rozwija swój warsztat, zanim w pełni zaprezentuje go w późniejszych dziełach. Szczególnie interesujące było dla mnie dobre wyczucie przez autora Wiednia z początku XX wieku. Spojrzenie na małżeństwo, związki, relacje damsko-męskie zupełnie zmieniło mi się po lekturze. Na pewno „Małżeństwo wagi półśredniej” nie jest dla wszystkich. Wymaga otwartej głowy, open mind jak to mawiają Anglicy ;p Zaściankowi czytelnicy, z zatwardziałymi poglądami mogą czuć wręcz obrzydzenie do tej powieści. Tymczasem mówimy o literaturze pięknej, wysokich lotów – trzeba traktować ją „literacko”.

„Małżeństwo wagi półśredniej” - błyskotliwa powieść o dwóch parach, które decydują się zamienić się kochankami. Napisana jest lekko, ale jej wydźwięk jest przejmujący. Niepewność, samotność, zazdrość i poczucie separacji czają się pod powierzchnią zabawnych postaci, śmiesznych dialogów i dziwacznej fabuły. Książka pochłonęła mnie od początku do końca i uświadomiła mi, że nie trzeba podporządkowywać się ustalonym normom społecznym i można stworzyć własne szczęście i zasady w rodzinie.

Zamiana partnerów w celu przezwyciężenia kryzysu małżeńskiego? To, co na początku wydaje się działać, okazuje się fatalnym błędem. Fabuła, która jest odzwierciedleniem prawdziwego życia w tej sytuacji, kończy się tak samo nieudolnie, jak w prawdziwym życiu, bez prawdziwego rozwoju żadnej z postaci, bez szczęśliwego zakończenia, bez prawdziwej obietnicy, że bohaterowie nie powtórzą swoich błędów. Tak wygląda ludzka egzystencja na tym łez padole i to mnie urzekło.

Johna Irvinga od zawsze kojarzę z autorem, który nieustannie kieruje nasz wzrok na aspekty życia, na które wolimy nie spoglądać. Te elementy sprytnie okrasza nutką komizmu, wywołując bardzo osobliwe poczucie miszmaszu. „Małżeństwa wagi półśredniej” nie mogłam odłożyć, gdy tylko już zaczęłam, a zakończenie (jakieś ostatnie 40 stron) całkowicie mnie zaskoczyło. Nie każdemu spodoba się wędrowny, eliptyczny sposób, w jaki rozwija się akcja, ale moim zdaniem doskonale pasuje do tej historii. Jaki jest lepszy sposób na opowiedzenie o praktyce, którą recenzent określił dosadnie jako "zamianę żon"? Zaczęłam ją czytać dzisiaj i skończyłam niecałe pół godziny temu - spodziewam się, że będę o niej myśleć jeszcze przez długi, długi czas. "Małżeństwo wagi półśredniej" zostało stworzone do dwukrotnego przeczytania, ale muszę ją przetrawić przez jakiś czas, zanim sięgnę po nią ponownie.

Gęsta historia i wyraziste postaci – to trzeba na pewno napisać o tej książce. Zwarta historia opowiada o trudnościach w związkach, o tym jak cztery osoby radzą sobie z przeplatającymi się problemami seksualnymi i psychicznymi. „Małżeństwo wagi półśredniej” bada kwestię współżycia małżonków z punktu widzenia emocjonalnego, a nie seksualnego. Choć omawiany jest seks, ważniejsze tematy dotyczą następstw dla pierwotnych związków zaangażowanych osób. Dla tych, którzy znają twórczość Irvinga , nie jest niespodzianką, że jeden (a właściwie dwóch) z czterech głównych bohaterów jest pisarzem, a drugi zapaśnikiem/trenerem zapasów. Są wizyty w Wiedniu, w zoo, i troska o dzieci - wszystkie te tematy są bardzo dobrze znane z jego utworów. Jest kilka momentów, w których można się śmiać do rozpuku, a cała historia i różne historie z nią związane są bardzo dobrze poprowadzone, mimo że ilość aktywności seksualnej jest być może zbyt oszałamiająca (może czułem się nawet trochę zazdrosny :DD).

Może nie jest to książka tak dobra jak „Świat według Garpa”, lecz wciąż bardzo, bardzo dobra. Choć z pewnością nie jest tak dopracowana jak późniejsze prace Irvinga, to jednak czuć, że to jego pióro. Miałem wrażenie, że jest to wczesna praca mistrza, który rozwija swój warsztat, zanim w pełni zaprezentuje go w późniejszych dziełach. Szczególnie interesujące było dla mnie dobre wyczucie przez autora Wiednia z początku XX wieku. Spojrzenie na małżeństwo, związki, relacje damsko-męskie zupełnie zmieniło mi się po lekturze. Na pewno „Małżeństwo wagi półśredniej” nie jest dla wszystkich. Wymaga otwartej głowy, open mind jak to mawiają Anglicy ;p Zaściankowi czytelnicy, z zatwardziałymi poglądami mogą czuć wręcz obrzydzenie do tej powieści. Tymczasem mówimy o literaturze pięknej, wysokich lotów – trzeba traktować ją „literacko”.