Lucjan Siemieński i Karol Załuski o literaturze perskiej. Tom 12

W bieżącym tomie serii "Orientalia" przedstawiamy dwie istotne prace z XIX wieku dotyczące literatury perskiej, które zostały stworzone przez polskich autorów. Pierwszą z nich jest "Opowieść o Biżanie i Maniże" – fragment z "Szahname" Ferdousiego z Tusu, który stanowi część perskiego poematu epickiego z okresu przełomu X i XI wieku. Przekładu tego dzieła dokonał w 1855 roku Lucjan Siemieński, posługując się pośrednio językiem niemieckim, ponieważ perskiego nie znał. Drugim dziełem jest broszura Karola Załuskiego z 1883 roku, poświęcona językowi i literaturze perskiej.

Obie te prace zostały skierowane do polskich czytelników o szerokim wykształceniu i miały na celu poszerzenie ich wiedzy o literaturze obszarów niezbyt znanych wówczas w tradycyjnych programach humanistycznych, skoncentrowanych głównie na klasykach. Siemieński podkreślił światowe znaczenie dzieła Ferdousiego, dodając do swojego przekładu obszerne wprowadzenie, które wyjaśnia kontekst i wartość tego utworu. Z kolei Załuski stworzył szczegółowe omówienie języka, historii, literatury i kultury Iranu, zgodnie z ówczesnym stanem wiedzy.

W czasie, gdy w Polsce brakowało instytucji akademickich zajmujących się badaniami orientalistycznymi, te prekursorskie prace pełniły istotną rolę, wypełniając lukę w wiedzy polskich odbiorców, którzy interesowali się kulturami spoza Europy. Dzięki temu przyczyniały się one do pogłębienia świadomości na temat bogactwa perskiego dziedzictwa literackiego i kulturalnego.