Led Zeppelin. Młot Bogów

W latach 70. XX wieku Led Zeppelin dominował na scenie muzycznej jako najważniejszy zespół swoich czasów, zdobywając uznanie jako perły przemysłu muzycznego. Choć powrót do świetności był możliwy, nie mogli tego osiągnąć sami.

Kiedy latem 1969 roku Led Zeppelin wyruszył w trzecią trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, na ich temat krążyły liczne, często niesprawiedliwe plotki. Opowieści o brytyjskim kwartetie, zarówno złośliwe pomówienia, jak i rzucane za plecami oszczerstwa, przenikały środowisko muzyczne. W miastach, które odwiedzali, te historie szeptane były od ucha do ucha przez kolejne groupies.

Legenda o rzekomym pakcie Led Zeppelin z diabłem czerpie korzenie z bogatej tradycji muzyki ludowej, szczególnie że ich podróże muzyczne rozpoczęły się od bluesa. Wszyscy młodzi angielscy muzycy, którzy szturmowali Amerykę po The Beatles, tacy jak The Rolling Stones, The Animals, The Yardbirds czy The Kinks, a później Cream, Jeff Beck i Led Zeppelin, widzieli siebie jako uczniów bluesa. Zanim stanęli na scenie, spędzali długie godziny zanurzeni w dźwiękach klasycznego amerykańskiego bluesa Blind Lemon Jeffersona, Big Billa Broonzy'ego, Skipa Jamesa, Leadbelly'ego i Muddy Watersa, oraz Roberta Johnsona, którego muzyka wydawała się uosabiać ludową ideę bluesa jako diabelskiej muzyki.

W Delcie Missisipi, skąd wywodził się Robert Johnson, mówiło się, że jeśli młody bluesman stanie nocą na pustym rozdrożu, może mu się objawić Szatan, by nastroić mu gitarę. Taki pakt miał zapewnić mu pieniądze, kobiety i sławę na całe życie.