Kuchnia duchów

Gdy Ginny traci rodziców, znajduje ukojenie w świecie kulinarnych doznań, które pomagają jej uciec od dominującej siostry, Amandy, i ciekawskich krewnych. Jako osoba z zespołem Aspergera, czerpie radość i spokój z przygotowywania potraw w sposób metodyczny, co łagodzi jej smutek i lęki. Szczególnie upodobała sobie toskańską zupę ribollita, której przepis przekazała jej włoska babcia. Subtelny aromat rozwiewający się z garnka przynosi jej ukojenie, a pewnego dnia w kuchni zjawia się duch babci, przynosząc tajemnicze ostrzeżenie. To nieoczekiwane zjawisko odkrywa przed Ginny jej niezwykłą zdolność – umiejętność przywoływania duchów zmarłych poprzez gotowanie ich ulubionych dań.

Choć powściągliwa w dzieleniu się tym sekretem z realistycznie nastawioną Amandą, Ginny postrzega swój dar jako klucz do budowania więzi i otwarcia nowego rozdziału w życiu. Pragnie wykorzystać tę zdolność nie tylko do nawiązywania kontaktów z przeszłości, ale także do odkrycia rodzinnych tajemnic i ochrony ich domu przed sprzedażą. Dla Ginny gotowanie staje się nie tylko pasją, lecz także mostem łączącym świat żywych i zmarłych, pozwalającym jej odnaleźć własne miejsce w tym splątanym życiu.