Zagubiona w życiu

Luiza, mając czternaście lat, opuszcza swoje rodzinne miasto Grajewo na Podlasiu i przenosi się z rodzicami do Łodzi. To duży krok, który miał przynieść jej nowe szanse, w tym głęboko żądane przyjaźnie i bardziej fascynujące życie. Jednak rzeczywistość okazuje się daleka od oczekiwań. Gdy koledzy z klasy zaczynają szydzić z niej, Luiza codziennie staje się ofiarą szkolnego koszmaru. Brak akceptacji, niespełnione uczucia, złamane nadzieje oraz brak wsparcia ze strony rodziców potęgują jej poczucie osamotnienia. Te wszystkie trudności sprawiają, że dziewczyna coraz bardziej pogrąża się w smutku i przygnębieniu. Czy uda jej się odnaleźć wyjście z tej ciemności?

Pewnego dnia rozżalona Luiza ponownie nie mogła powstrzymać łez. Gdy łzy spływały nieprzerwanie po jej twarzy, wszelkie próby zachowania spokoju okazały się daremne. Widząc to, matka zapytała, czy nie powinni wezwać lekarza. Luiza tylko pokręciła głową. Ojciec, zaniepokojony, również próbował pomóc. Po chwili Luiza zdołała powiedzieć, że to "tylko reakcja alergiczna". "Na co?", zapytali rodzice. "Na życie!" – odpowiedziała, ukrywając oblicze w kolejnych łzach.

To poruszająca i pełna emocji opowieść o niezrozumieniu oraz izolacji wśród ludzi. Tematyka społecznego odrzucenia, o której traktuje książka, jest nadal aktualna i pobudza do refleksji. Posiada ona wartość edukacyjną i uświadamiającą.

Wioleta Sadowska z podkreśla siłę i autentyczność tej opowieści, zachęcając do samodzielnego przekonania się o jej wartości. Patrycja Cygan z whothatgirl.blogspot.com zaznacza, że książka pozwala lepiej rozumieć i daje nadzieję, trafiając prosto do serca czytelników. Dominika Ziętara z zaczytana-na-zaboj.pl zapewnia, że jest to lektura idealna dla poszukujących głębokich emocji i wrażliwości.