W ukryciu

<p>Lisa Gardner doprowadziła mnie do granic wytrzymałości swoją powieścią “W ukryciu”, drugą część jej serii thrillerów o detektyw D.D. Warren. Od czego zacząć? Może od tego, że książka jest naprawdę mocna w treści i zastanówcie się nad tym czy chcecie ją czytać (a także czy chcecie czytać tą recenzję). Spoiler: w powieści pojawiają się martwe dzieci. Bądźcie ostrzeżeni.</p><p>Historia rozpoczyna się jakiś czas po zakończeniu “Samotnej”. Bobby Dodge, który wciąż nie może się pozbierać po swojej ostatniej sprawie jako snajper bostońskiej policji, jest teraz detektywem w policji stanowej Massachusetts. Otrzymuje telefon od D.D. Warren z bostońskiej policji, która prosi go o pomoc w pewnej sprawie. Mówi mówi, żeby nie zadawał pytań. Po prostu przyjechał. Natychmiast.</p><p>Annabelle Granger widzi w gazecie swoje nazwisko jako jednej z ofiar spośród dziewczynek, które zostały znalezione martwe na terenie szpitala psychiatrycznego i wie, że musi zgłosić się na policję. Przez całe życie była w ucieczce. Kiedy miała pięć lat, ojciec spotkał ją w drzwiach ze spakowanymi walizkami, a jej rodzina przeniosła się z Bostonu na Florydę. Zmieniali swoje nazwiska. Działo się to regularnie. Zdarzało się to tak często, że Annabelle zawsze oglądała się przez ramię. Nigdy nie wiedziała, komu ufać. Nie znała nawet swojego prawdziwego nazwiska. Najdziwniejsze było to, że nie wiedziała nawet przed czym uciekają.</p><p>Annabelle, imię z którym najbardziej się identyfikuje, postanawia zostać w Bostonie. To ostatni przystanek po wielu przeprowadzkach. Zabezpiecza się na każdy możliwy sposób, byle obronić się przed potencjalnym zagrożeniem. Musi jednak podjąć próbę zmierzenia się ze swoim lękiem. W końcu została uznana za zmarłą. Musi naprostować tą sprawę.</p><p>Ale to było mocne! Cały czas szukałam odpowiedzi na zagadkę zarówno zbrodni, jak i strapienia Annabelle. Lisa Gardner wykonała fantastyczną pracę siejąc ziarna wątpliwości co do tego, co może być prawdziwe. Nie miałam pojęcia, co może się w tej historii wydarzyć, aż do samego końca!</p><p>Ta książka jest opisana jako druga część serii "Detektyw D.D. Warren". W tej historii jest znacznie więcej o detektyw niż w książce pierwszej, ale nadal jest to w dużej mierze opowieść o Dodge'u. To pierwsza sprawa Bobby'ego jako detektywa i choć musi się jeszcze wiele nauczyć, ma dobre instynkty. D.D. wydaje się być twardym gliną. Ma wszystko w nosie. Chciałabym wiedzieć, co kryje się pod tą twardą powłoką. Wiemy, że ona i Bobby próbowali kiedyś i nie udało im się stworzyć związku. Lubię obserwować interakcje między Bobbym a D.D. i niepokój, który kryje się pod powierzchnią ich interakcji.</p><p>Uważam też za interesujące, że Lisa Gardner zdecydowała się napisać rozdziały Annabelle w pierwszej osobie, a sekcje policyjne w trzeciej osobie. Uważam, że celowo odróżnia doświadczenia Annabelle od doświadczeń detektywów, którzy mają za zadanie rozwiązać sprawę. Nie przeszkadzało mi to, a wręcz przeciwnie - podobało mi się. W zasadzie przez większość czasu prawie tego nie zauważałam, bo czułam się całkiem naturalnie.</p><p>Mogłabym pisać i pisać, bo ta książka to kopalnia interesujących wątków. Zakończę jednak bardzo szczerym poleceniem “W ukryciu” - idźcie i czytajcie tę książkę wszyscy! Nie ma bowiem lepszej serii kryminałów, które eksplorowałyby mroczne tematy - a przynajmniej ja nie znam takich.</p>

<p>Akcja “W ukryciu”, drugiej części cyklu Lisy Gardner poświęconej detektyw D. D. Warren, rozpoczyna się jakiś czas po zakończeniu “Samotnej”. Bobby Dodge pracuje teraz w policji stanowej Massachusetts po tym, jak w poprzedniej powieści zabił człowieka i nadal musi radzić sobie z wszystkimi skomplikowanymi uczuciami z tym związanymi. Jego względny spokój zakłóca D.D. Warren, która wzywa Dodge'a na miejsce zbrodni w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym. Znaleziono tam zwłoki sześciu małych dziewczynek - ale nie tylko to jest przerażające i zastanawiające.</p><p>W jakiś sposób powiązana ze szpitalem psychiatrycznym jest Annabelle Granger. Całe swoje życie spędziła uciekając z rodzicami odkąd ukończyła siódmy rok życia - co roku nowe miasto i nowe nazwiska z powodu paranoicznej natury ojca, który uważał, że jej życie jest w niebezpieczeństwie. Skąd ona się pojawia w tej historii? Otóż nazwisko Annabelle zostaje znalezione na przedmiocie należącym do jednego z tych martwych dzieci znalezionych na terenie szpitala.</p><p>Z obojgiem nieżyjących rodziców Annabelle nigdy nie dowiedziała się, przed kim lub czym ukrywała się przez całe życie. Żyjąc w Bostonie pod nowym nazwiskiem, zmuszona jest podjąć decyzję: pozwolić wszystkim myśleć, że jest jednym z martwych dzieci - a tym samym zmylić swojego potencjalnego prześladowcę - czy też ujawnić się policji, aby sprawiedliwości mogła stać się zadość. Lecz podejmując ten krok daje swojemu łowcy nowy trop, przez który wpadnie w niebezpieczeństwo.&nbsp;</p><p>Przyznacie, że ta historia wydaje się intrygująca i popaprana? A to dopiero początek...</p><p>Fabuła “W ukryciu” jest zawiła, a szczegóły wyjawiane są powoli, tak by budować atmosferę niepokoju. Lubię w stylu pisania Lisy Gardner to, że nie idzie ona na żadne ustępstwa i jeśli ma coś opisać okrutnego - to właśnie to zrobi. Jej książki non-stop mnie zaskakują, myślę, że nigdy nie znudzi mi się ta seria. “W ukryciu” jak dla mnie było dużo lepsze niż część pierwsza - może również dlatego, że w końcu dostajemy więcej scen z udziałem D. D. Warren. Soczysty kawałek thrillera, który wciąga już od pierwszej strony.</p>