Szukając gwiazd i inne opowiadania

<p>Niewielu było tak barwnych i szalonych artystów w Polsce jak Marek Hłasko. Cecha wielkich pisarzy jest często fakt, że ich twórczość stanowi osobną opowieść, równolegle prowadzoną o tej życiowej. Nie sposób merytorycznie oceniać wartość dzieł Marka Hłaski bez znajomości jego życiorysu. Barwnych, ciekawych anegdot dobrze oddających naturę polskiego pisarza jest bez liku. Ja w tym momencie chciałabym zapytać, czy przyszło wam kiedyś do głowy udawać atak serca w aptece? &nbsp;<br><br>Marek Hłasko urodził się w 1934 roku. Jak wspominał później, pięć lat później skończyło się jego dzieciństwo. Wybuch II wojny Światowej oraz śmierć ojca zmieniły życie młodego Hłaski. Wychowywał się bez ojca, z kolei jego matka uwikłała się w związek z mężczyzną, którego przyszły pisarz nie akceptował. Z wzajemnością, skądinąd. Tym samym Marek Hłasko wychowywał się w otoczeniu skrajnie wrogim, gdzie walka o przetrwanie oznaczała często balansowanie na granicy prawa. Towarzyszył temu alkohol, kobiety i liczne awantury, z których Hłasko był nie mniej znany aniżeli ze swoich pisarskich talentów. Te drugie widać https://******.**. w książce „Szukając gwiazd i inne opowiadania”, którą miałam przyjemność wczoraj przeczytać. Antologia wydana w 2019 roku nakładem wydawnictwa Iskry zawiera blisko 300 stron twórczości Marka Hłaski z różnych etapów jego życia. Co ciekawe, niektóre teksty miały nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Zdecydował tak sam autor, wrzucając je do szuflady i rozpoczynając pracę nad kolejnymi utworami. Nie była to rzecz wyjątkowa dla Marka Hłaski. Wśród jego bardziej znanych dzieł, jak „Sonata Marymoncka”, czy „Wilk”, obie powieści pozostały przecież nigdy nieukończone. &nbsp;<br><br>Lubię zaznaczać fragmenty tekstów Marka Hłaski i wracać do nich po czasie. Niekiedy okazuje się, że przeczytam zdanie polskiego pisarza i myślę „to jest właśnie to, co czuje!”. Magia słowa pisanego, czy macie podobnie? Oto przykład: „Tak jest, że jeśli w piekle znajdzie się kobieta, to wychodzi z tego jeszcze gorsze piekło”. Wyjaśnia się z nich obraz wrednego mizogina, jednak taka interpretacja to krzywda dla wrażliwości Marka Hłaski, którą on sam starał się mniej lub bardziej udanie przed światem ukryć. To paradoks, że polski autor potrafił jednocześnie pisać o kobietach w sposób niezwykle plastyczny i obrazowy, szczególnie wobec Agnieszki Osieckiej. Polska artystka uległa temu czarowi, jednocześnie akceptując inną stronę osobowości autora https://******.**. „Pięknych dwudziestoletnich”. I tu właśnie chciałbym przytoczyć anegdotę związaną ze wspomnianym na wstępie udawanym atakiem serca. Marek Hłasko w pewnym sensie udawał całe życie, częściej przed samym sobą niż innymi. Podczas emigracji w Paryżu, współpracował https://******.**. z Państwem Hertz, założycielami Instytutu Literackiego w stolicy Francji. Pani Zofia Hertz relacjonowała, że pewnego dnia gościła u siebie Zdzisława Miłoszewskiego. Na spotkaniu obecny był również Marek Hłasko, który słysząc o kłopotach zdrowotnych wspomnianego mężczyzny... zadeklarował, że on sam również źle się czuje i potrzebuje tabletek na serce. Odmówiono mu, jednak polski pisarz słynął z upartości. Wybrał się tego samego dnia do pobliskiej apteki, gdzie symulował atak serca. Został zdemaskowany, a sprytny farmaceuta podarował pisarzowi aspirynę w formie placebo. Tak, Marek Hłasko był hipochondrykiem, lecz wspomniana anegdota mówi nam o nim znacznie więcej. Lubił miotać się pomiędzy skrajnościami życia, a im dłużej ów życie wiódł, tym bardziej naginał granice wokół siebie. O tym właśnie jest https://******.**. książka „Szukając gwiazd i inne opowiadania”. Krotka forma literacka stanowiła dla Marki Hłaski idealną przestrzeń do wyrażenia siebie. Zaleta antologii pozostaje fakt, że ciężkość z opisanych w niej opowiadań to dzieła powstałe na wczesnym etapie kariery pisarskiej Marka Hłaski. Nie chce powiedzieć: „tym lepszym etapie”, ale bez wątpienia po wyjeździe z kraju polski pisarz był już innym człowiekiem. A w jego przypadku oznacza to również bycie innym pisarzem. Lepszym, gorszym? Po prostu innym. &nbsp;<br><br>Dużo nostalgii, sporo miłości, małe i wielkie rozczarowania oraz precyzja w doborze słowa. To wszystko charakteryzuje antologię „Szukając gwiazd i inne opowiadania”. Przeczytałam książkę trzy razy i mam mnóstwo pozapisywanych cytatów, do których lubię wracać. Polecam, w tekstach Marka Hłaski każdy znajdzie coś o sobie i coś dla siebie. &nbsp;</p>

<p>Marek Hłasko to jeden z moich ulubionych literatów. Postać owiana tajemnicą, wprawny mistrz pióra, wielki awanturnik, czy w końcu zagubione dziecko swojej epoki. W różny sposób po latach opisuje się polskiego pisarza. Wydaje się, że część badaczy zrobiła mu krzywdę, szufladkując Marka Hłaskę na początku lat 80’ jako „kaskadera literatury”, https://******.**. obok Edwarda Stachury. Owi „kaskaderzy” zapisali się w historii literatury jako nonkonformiści, często jawnie i ostentacyjnie krytykujący zastany ład i porządek na świecie. Tak, Marek Hłasko był buntownikiem, niepokornym mężczyzna, który lubił wypić i dać w mordę, często, zanim pomyślał o konsekwencjach. Jednocześnie był pisarzem umiejętnie nazywającym rzeczywistość po imieniu. Największym paradoksem twórczości polskiego pisarza jest fakt, że dostał szansę spełnienia literackiego, którego jednak nigdy nie znalazł. Największe emocje budzą teksty napisane przez Marka Hłaskę jeszcze w czasie pobytu w Polsce. Wśród nich część znajdziemy w antologii „Szukając gwiazd i inne opowiadania”. Niektóre opowiadania zostały napisane jeszcze w wieku nastoletnim, co umożliwia wgląd w kruchą i delikatną naturę autora, tak skrzętnie ukrywana przed światem w kolejnych latach dorosłego życia. &nbsp;<br><br>W tekście „Umarli są wśród nas” Marek Hłasko napisał: „Każdy człowiek woli tęsknotę od rzeczywistego życia”. Słowa te mnie zmroziły w chwili czytania. Czy to możliwe, że polski pisarz przedstawił w swoich tekstach uniwersalne prawdy o człowieku, bez względu na jego obecność w czasie i przestrzeni? Nie sposób mi inaczej oceniać wartości pisarskiej opowiadań Marka Hłaski. Wydaje się, że nieco mylnie bywa utożsamiany z symbolem oporu wobec władz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Jego napięte relacje z rządem Władysława Gomułki położyły się cienień na ewentualnym powrocie do kraju z emigracji. Było to doświadczenie o tyle bolesne, że polski pisarz nigdy na dobrą sprawę nie odnalazł się na obczyźnie. Co więcej, wielokrotnie deklarował w listach do Agnieszki Osieckiej chęć jej poślubienia, kiedy tylko przestanie być banita w oczach komunistycznych władz. Ścieżka wojenna, na którą wkroczył Marek Hłasko wobec polskich decydentów, swoje ślady nosi już w antologii. Niepokorny i buntowniczo zorientowany młody pisarz, wyrażał ju wtedy opinię, że „Polityka stała się okropnością, którą przestaje rozumieć zwyczajny człowiek. Jedynym uczuciem, które w zwyczajnym człowieku wzbudzają te wszystkie historie, jest uczucie obłędnego przerażenia, to jedyna reakcja…”. &nbsp;<br><br>Komu warto polecić książkę „Szukając gwiazd i inne opowiadania”? Fani twórczości Marka Hłaski najpewniej i tak znają teksty zebrane przez Radosława Młynarczyka, z kolei przeciwności polskiego pisarza przeczytali opowiadania choćby z ciekawości. Jednych i drugich nie brakuje nawet po latach, co najlepiej obrazuje, jaka moc oddziaływania na wyobraźnię ludzi posiadał Marek Hłasko. W antologii znajdziecie talent czystej wody w oparach chaosu. Marek Hłasko całe życie zdawał się za czymś gonić i przed czymś uciekać. Rzadko mówił o tym wprost, częściej między słowami, jednocześnie zachowując pozę macho, mężczyzny twardego i bezkompromisowego. Być może na tym właśnie polega największą wartość książki „Szukając gwiazd i inne opowiadania” - wiele tekstów należących do zbioru opowiadań pisał nastoletni Hłasko, a przez to możemy go poznać takim, jakim był naprawdę.</p>