Lajla znaczy noc

Edward Said opisał Al-Andalus jako wczesną wersję dzisiejszego, złożonego świata, gdzie przez osiem stuleci żyli obok siebie Żydzi, muzułmanie i chrześcijanie na południu Hiszpanii oraz w sąsiednich regionach. Książka zręcznie łączy elementy historii z teraźniejszością, łącząc reportaż z esejem, aby rzucić światło na dziedzictwo kulturowe Al-Andalus i jego obecne znaczenie. Autorka przywołuje średniowieczne początki nowoczesności, a także pokazuje współczesne aspekty, ukazując, jak mieszkańcy Andaluzji radzą sobie z dziedzictwem tego okresu – niektórzy twierdzą, że są spadkobiercami Maurów. Publikacja bada dzisiejszą różnorodność kulturową regionu, przyrównując Andaluzję do nowej Lampedusy. Podjęto tu kluczowe tematy, takie jak koegzystencja różnych kultur, interakcje Zachodu z islamem, kwestie granic, oraz fundamentalizmy, wygnania i wykluczenia. Al-Andalus jawi się jako znaczący mit, który według andaluzyjskiego antropologa José Antonio Gonzáleza Alcantuda, jest "dobrym mitem", rozszerzającym granice wyobraźni i refleksji nad współczesną Europą i jej wyzwaniami.