Krótka piłka. Myron Bolitar. Tom 2

Gwiazdy tenisa, Valerie Simpson i Duane Richwood. Ale Valerie to gwiazda zapomniana. Sześć lat wcześniej jej kariera stanęła w miejscu. Wszystko przez śmierć jej narzeczonego, syna senatora, co wywołało u niej problemy psychiczne. Duane, klient Myrona Bolitara, jest na fali. Czarnoskóry mężczyzna o zagadkowej przeszłości rozgrywa udany turniej US Open. Sześć lat po fatalnych wydarzeniach Valerie kieruje się do Myrona i prosi, aby został jej agentem. Kiedy widzi Duane'a rozpoznaje w nim człowieka, który zabił jej narzeczonego. Próbuje skontaktować się z Myronem, lecz wtedy podczas jednego z meczów US Open... Myron czuje się odpowiedzialny i rozwiązanie sprawy stanie się dla niego koniecznością. Agent sportowy i jego psychiczny przyjaciel Win będą upatrywać podejrzanego w Duane. Złodziejstwo, morderstwo, zboczenia seksualne, pazerność, prześladowanie - wszystkie te elementy odegrają w tej historii swoje role. Pojawia się klan braci Ache, a także kilku nowych złoczyńców, którzy nawet grożą zabiciem dziewczyny Myrona, gdy wróci z Europy.

"Krótka piłka" to dość zabawna książka, ale na pewno nie tak jak pierwsza część. Ogólnie muszę przyznać, że "Bez skrupułów" wywarło na mnie lepsze wrażenia, ale ciężko nie spojrzeć przychylnym okiem również na tę. Sposób w jaki napisał to Coben sprawił, że potrafiłem wczuć się w postać Myrona. Towarzyszyły mi jego myśli, podejmowane ryzyko, kąśliwe uwagi do innych. To było naprawdę fajne. Tempo z jaką przeczytałem można byłoby porównać do uderzenia rakiety piłeczki tenisowej :) Jako że odgadywanie zagadek nie należy do moich najmocniejszych stron, to do końca pozostawało dla mnie sprawą otwartą, jak należy widzieć tę historię. Zastanawiam się jak to możliwe, że Win zabija w pokoju hotelowym znanego trenera i nie ponosi z tego względu żadnych konsekwencji. Rozumiem, że można znaleźć okoliczności łagodzącego, ale przecież hotele mają kamery, a śmierć znanej osoby nie przechodzi bez echa. Przydałoby się więcej realizmu, bo przecież to nie fantasy :P

Czytując różne kryminały i takie tam, zawsze powracając do Cobena odnajduje coś swojskiego, jakbym wrócił do domu. Tak było również tym razem i choć znów zrobię sobie od niego przerwę, to już nie mogę doczekać się powrotu :)

W drugiej powieści o Myronie Bolitarze, "Krótka piłka" ("Drop shot"), Harlana Cobena, niespodziewana śmierć młodej kobiety przynosi dramat pełen niebezpieczeństw, sekretów i gniewu. Nagle i nieoczekiwanie Myron znajduje się w ryzykownej grze, w której stawką jest życie. Dlaczego denatka próbowała skontaktować się z nim niedługo przed śmiercią?

Książka zanurza się w świat kortu i rakiety dość głęboko, zawierając w sobie dużą ilość tenisowych terminów, meczowych procedur itp. Niekoniecznie odpowiada to moim zainteresowaniem, ale czyta się mimo wszystko łatwo i zrozumiale. Bohaterowie okazali się być zaskakująco sympatycznymi, ale nieustanne ukazywani ich jako twardzieli było nieco wymuszone. Akcja powieści zachwyciła mnie nieoczekiwanymi zwrotami akcji godnymi książek Arthura Conana Doyle'a, a także niepowtarzalnym humorem. Jak zacząłem czytać około dwudziestej, to oderwałem się od książki dopiero około 4, więc naprawdę mnie wciągnęło.

Interesujące było dla mnie to, jak Myron godzi różne zajęcia: śledztwa, pracę w agencji, ciągłe bywanie na meczach tenisowych i romantyczne wieczory ze swoją dziewczyną. A i jeszcze czas na koszykówkę z dzieciakami z sąsiedztwa. Jego dobra musi mieć chyba 28 godzin. Cóż, to oczywiście fikcja, więc fantazja jest dozwolona. Myron to i tak świetna postać. Jego nawyk do irytowania się bawi mnie jako czytelnika. Kąśliwe uwagi również. Do tego ma niesamowite poczucie sprawiedliwości, niczym sędzia wszystkich sędziów.

Stworzona przez Cobena zagadeczka sprawiła mi niemałe problemy. Chociaż czytałem, starając się pozostawać uważnym, umknęło mi parę szczegółów, które były kluczowe do poskładania elementów w jedną całość., więc udało się panu Harlanowi mnie przechytrzyć.

W sumie, "Krótka piłka" nie ma jak dla mnie wad, które należałoby wymienić. Całość elementów składających się na książkę, współgra ze sobą tak samo dobrze ja kawałki rozwiązanej zagadki. Polecam.