Królowa Śniegu

<p>Mam cudowne wspomnienia związane z Królową Śniegu: w przeszłości moja mama po powrocie z pracy, często zmęczona i głodna, siadała ze mną na łóżku aby przeczytać mi kilka stron Królowej Śniegu - wtedy nie wiedziałam zupełnie ile ją to kosztuje, dziś rozumiem…. Sama Baśń ma kilka rozdziałów, jedne lubiłam bardziej, inne mniej, wszystkie jednak omówię niżej, pozwoliłam sobie dziś na sentymentalna podróż do mojego pokoju dziecinnego i podzielę się z wami wspomnieniami! :-)&nbsp;</p><p>Pierwsza część rozpoczyna się w sposób absolutnie właściwy dla samego &nbsp;Hansa Christiana Andersena,</p><p>"Słuchajcie! To jest początek. A kiedy dojdziemy do końca, będziemy wiedzieć więcej niż teraz".</p><p>Autor &nbsp;opowiada o złym trollu, zwanym "Diabłem", który stworzył magiczne lustro, które zniekształcało wygląd wszystkiego, co się w nim odbijało. Nigdy nie odzwierciedlało dobrych i pięknych walorów &nbsp;ludzi i rzeczy, a zamiast tego powiększało ich złe i brzydkie aspekty. "Diabeł" uważa to za świetny żart. Jest on dyrektorem szkoły dla demonów, które postanawiają zanieść lustro do nieba, aby w ten sposób wyśmiać aniołów i Boga!&nbsp;</p><p>"lustro trzęsło się i szczerzyło, i szczerzyło się i trzęsło", aż w końcu wszystkie demony upuściły je i rozbiło się na "milion miliardów odłamków", niektóre nie większe niż ziarnko piasku.</p><p>Te szklane odłamki “wleciały wszędzie, dostając się do oczu ludzi i sprawiając, że widzieli wszystko brzydkie i pokręcone. Niektóre drzazgi dostały się nawet do serc ludzi i to było straszne, bo ich serca stały się jak bloki lodu.”</p><p>Pierwsza część to dość krótki rozdział, wyjaśniający podstawowy wątek moralny, który ma przewijać się przez całą historię. Następny rozdział przedstawia dwóch bohaterów, małego chłopca Kaya i małą dziewczynkę Gerdę. Mieszkają oni obok siebie w dużym mieście, na poddaszach sąsiadujących budynków, które mają wspólny dach. Bawią się tam wśród skrzynek okiennych, które są pełne ziół i róż. Z domu Gerdy do domu Kay łatwo było się dostać, po prostu przechodząc przez rynny każdego z budynków. &nbsp;t</p><p>Babcia Kay opowiada im historie o Królowej Śniegu, która jest władczynią "śnieżnych pszczół" - płatków śniegu, które wyglądają jak pszczoły. Tak jak pszczoły mają królową, tak samo jest z pszczołami śnieżnymi. A więc tam, gdzie płatki śniegu były najbardziej skupione, tam można było znaleźć Królową Śniegu. Pewnego zimowego dnia, wyglądając przez oszronione okno, Kay widzi Królową Śniegu, która zaprasza go do siebie. Kay jest przerażony i odsuwa się od okna!&nbsp;</p><p>Dni mijają i następuje odwilż. Ale pewnego dnia na wiosnę….</p><p>"Och! Co to za ból w moim sercu! I och! Co to za ból w moim oku?".</p><p>Mimo, iż dziecko mruga i myśli, że już go nie ma, to po jego zachowaniu możemy stwierdzić, że utkwił w nim jeden z odłamków szkła z lustra złego trolla, "Diabła". Dziecko staje się okrutne i agresywne, a inni nie mogą zrozumieć zmiany w nim samym: "kopał skrzynkę okienną i zrywał kwiaty róż", wyśmiewał się z miłej babci i robił różne okropne rzeczy. Dla tego zaczarowanego dziecka wszystko wydawało się teraz zniekształcone i brzydkie, a jedyne ciekawe i piękne rzeczy, to maleńkie płatki śniegu, które mógł &nbsp;zobaczyć przez lupę.</p><p>Podczas gdy Kay i Gerda bawią się na śniegu swoimi sankami, Królowa Śniegu pojawia się jako kobieta w białym futrze, powożąc, białym powozem z saniami. Zaczarowane dziecko jest kuszone, aby wrócić z Królową Śniegu do jej pałacu…</p><p>Jeśli to wszystko zaczyna brzmieć dla was znajomo, być może przypomina wam C.S. Lewisa. Pierwsza część tego opowiadania, z przylegającymi do siebie garażami i przechodzeniem przez dachy, bardzo przypominała pierwszą opowieść z Narnii, "Siostrzeniec magika" Na początku tej historii wiktoriańskie dzieci są sąsiadami w podobnym typie budynku, i ten aspekt jest kluczowy dla fabuły opowiadania. Następnie w podobny sposób C.S. Lewis wyraźnie zaczerpnął inspirację dla czarownicy "Jadis" Królowej Charn, (która nazwała siebie "Królową Narnii") z Królowej Śniegu Hansa Christiana Andersena. Pierwsze spotkanie Jadis z jednym z dzieci w "Lwie, czarownicy i szafie" jest niemal powtórzeniem pomysłu Hansa Christiana Andersena! Wiedzieliście o tym?&nbsp;</p><p>Tak jak opowieści C.S. Lewisa są wyraźnie alegoriami moralnymi, tak i ta wcześniejsza historia autorstwa Andersena jest opowieścią w gruncie rzeczy na temat dobra i zła. I cała późniejsza historia podąża za dzieckiem, które jest pod urokiem lustra. Jest w niej zła czarodziejka, sprytna wrona, para gołębi, książę i księżniczka, przerażająca rozbójniczka i uwięziony renifer. W Królowej Śniegu jest nawet "Zwierciadło Rozumu", a także chińskie puzzle. Jest piękny ogród kwiatowy, stara Finka i stara Laponka. Przez cały czas dziecko jest zdecydowane uratować przyjaciela, wykazując się lojalnością, wielką odwagą i nieustępliwością w osiągnieciu swojego celu. W końcu przygody dzieci zdołają się uratować, a zły czar pryska dzięki sile miłości. Kay i Gerda wracają do swojego domu, do "wielkiego miasta", gdzie przekonują się, że wszystko jest takie jak pamiętają, jednak oni się zmienili na bazie doświadczeń w których wzięli udział….&nbsp;</p><p>Na koniec babcia czyta fragment z Biblii:</p><p>"Jeśli nie staniecie się jak małe dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego",</p><p>&nbsp;Kay i Gerda zdają sobie sprawę, że zostali ocaleni i dzięki swojej dobroci i niewinności. Zawsze pozostaną dziećmi w głębi swoich serc!</p><p>Ta historia została pierwotnie włączona do tej samej książki z bajkami takimi jak "Słowik", która była trylogią Jenny Lind. W międzyczasie jednak Jenny Lind odrzuciła zaloty Hansa Christiana Andersena….. Następnie autor - i raczej niesprawiedliwie - wzorował Królową Śniegu na tym, co postrzegał jako jej lodowate zachowanie wobec niego samego. Królowa Śniegu jest opowieścią z gatunku high fantasy i zwykle znajduje się w większości antologii zawierających dzieła Hansa Christiana Andersena; uważana jest za jedną z jego największych opowieści.</p><p>"Nie mogę dać jej więcej mocy niż ma w sobie. Czy nie czujesz, jak silna jest ta siła? Ludzie i bestie są do jej dyspozycji, gdy przemierza świat na bosych stopach”</p><p>Polecam, jest to baśń dedykowana dla dzieci, ale z powodzeniem i dorośli znajda w niej cos dla siebie, nie tylko wspomnienia z dzieciństwa ale również wartości jakimi warto w życiu się kierować!:-)</p>

<p>To była jedna z moich ulubionych opowieści jako bardzo małe dziecko.</p><p>Nie czytałam ponownie tej krótkiej opowieści od wielu lat. Moje przemyślenia po ponownym przeczytaniu:</p><p>Cóż, jest bardziej sentymentalna niż pamiętałem, a ton, zwłaszcza na początku, jest niemalże graniczący z protekcjonalnością w sposobie zwracania się do czytelnika/słuchacza. Jako dziecko chyba w ogóle tak tego nie odebrałam, jako dorosły człowiek jednak to zauważam i zastanawiam się, czy nie lepiej było zostać dzieckiem nie znającym słów takich jak „protekcjonizm”? Baśń jest ponadto jawnie chrześcijańska/religijna. (Zauważyłem to w przypadku sporej liczby XIX-wiecznych bajek dla dzieci, które ponownie przeczytałem, na przykład George MacDonald i Howard Pyle). Myślę, że jako dziecko po prostu nie zwracałam uwagę na podobne liczne zapożyczenia z religijnych tekstów;-)&nbsp;<br>Jako dziecko postrzegałam Andersenowską Królową Śniegu jako tę samą postać, co Jadis, Biała Czarownica, w "Lwie, czarownicy i szafie" CS Lewisa. Jako dorosła kobieta uważam…. cóż, dalej uważam, że to zdecydowanie ta sama postać! &nbsp;<br>Żywe wspomnienie - w tej opowieści po raz pierwszy usłyszałam o "Laponii" i wydawało mi się, że to taka fantastyczna kraina. Interesujące jest uświadomienie sobie, że ten portret północnej Finlandii był prawdopodobnie o wiele bardziej "realistyczny" dla dzieci czytających tę historię, kiedy została po raz pierwszy opublikowana, a ludzie tam wciąż byli zależni od reniferów i podróżowali saniami... czy to samo w sobie nie brzmi bajkowo?&nbsp;<br>Widziałam współczesną krytykę 'Królowej Śniegu' oskarżającą ją o bycie apologetyczną opowieścią o przemocy domowej, zachęcającą kobiety do kontynuowania związków z mężczyznami, którzy je maltretują. Można odczytać Królową Śniegu jako tajemniczą postać, a Gerdę jako dobrą żonę, która musi dzielnie znosić swego toksycznego męża, reprezentowanego przez Kaya, ale nie sądzę, by Andersen to zamierzał napisać w sposób dający uzasadnienie dla podobnej interpretacji przedstawionych przez niego bohaterów, jak sądzicie?&nbsp;<br>Myślę, że bardziej prawdopodobne jest to, że Andersen chciał zainspirować czytelników do nieco innych wniosków: jest to chrześcijańska alegoria, gdzie zarówno Gerda jak i Kay są czasami prowadzeni na manowce i zapominają o tym, co jest właściwe (Kay z powodu odłamka szkła; Gerda z powodu oczarowania przez czarownicę), ale ostatecznie znajdują drogę powrotną do wiary i odkupienia i żyją w niewinności i czystości. Osobiście lubię jednak najprostsze i najbardziej bezpośrednie interpretacje tych postaci: opowieść ta jest w pierwszej kolejności o odwadze i przyjaźni.&nbsp;</p><p>Jeśli mam być szczera, jestem wielką fanką śniegu i zimnej pogody. Pomysł, aby śnieg stał się personifikacją ludzi ma wiele sensu, ponieważ zima wydaje się mieć własne życie: na zmianę przychodzi i odchodzi. Mieszkam w Trójmieście i nie mamy tu zbyt wiele zimy, okres miedzy listopadem i lutym zwykle jest deszczowy, zimy są łagodne. Tak bardzo za nią tęsknię! Czytanie tej książki sprawia, że tęsknię za dobrą zimą :D&nbsp;</p><p>Królowa Śniegu to lekcja o ofiarnej miłości, przedstawia ona wartości ponadczasowe i nigdy nie traci aktualności. Ten rodzaj miłości może stopić najostrzejsze zamrożone serce i odzyskać nią wiarę dla tych, którzy są zagubieni i nie liczą już w życiu na nic dobrego. Uwielbiałam wracać do tej baśni Andersena, a ilustracje, które miałam przed sobą czytając książkę, okazały się pięknym dodatkiem do niej również w oczach mojej córkiJ&nbsp;</p><p>Jeśli ktoś jeszcze nie czytał tej książki, gorąco polecam Królową Śniegu i inne baśnie Hansa Christiana Andersena!</p>