Krajobraz świata po Baśce eR

Basiu, Twoja filozofia i psychologia, Ty sama, Twoje życie i twórczość, składają się na pełnię. Spełniło się ono - Twoje życie, Ty w nim. Podarowałaś mi wyjątkowe wydanie "Kokainy" z 1992 roku (Wydawnictwo Anagram), z dedykacją, w której dzielisz się swoim największym bólem egzystencjalnym (ja przyszłam na świat, kiedy to pisałaś - Ty odchodzisz, gdy piszę te słowa - i ja oddaję Ci mój największy ból egzystencjalny), dziękując mi za to, że jestem. Istniałam, Basiu, w momentach, gdy umierałaś, podczas Twojego pochówku, w tych wielkich i smutnych chwilach życia; obawiam się, że zyskałaś sobie lojalnego, choć w pewnym sensie „chronicznego” przyjaciela... Poza wieloma innymi wyzwaniami, spotkała Cię miłość najczystsza i najwierniejsza, taka jaka istnieje pomiędzy przyjaciółmi. Taka miłość była przeznaczona dla Twojej delikatnej duszy, otoczonej niezwykłą aurą, która po Twojej śmierci nadal nas otacza. Garstkę wybranych, co mówię bez obaw.