Komisarz Erik Winter. Tom 3. Słońce i cień

Jestem miłośniczką kryminałów. Na tę książkę szwedzkiego pisarza Åke Edwardsona natknęłam się w sklepie z używanymi kssiązkami. Nie zawiodłam się, ale musiałam przeczytać pierwsze sto stron, żeby w pełni zaangażować swoją uwagę. Po tym czasie byłam jak zaczarowana.

W ciągu pierwszych stron poznajemy bohaterów, zwłaszcza nadinspektora Erika Wintera, nienagannie ubranego, miłośnika jazzu i zaangażowanego w poważny związek z Angelą, lekarką, która rodzi ich pierwsze dziecko. Dużą część pierwszej części książki zajmuje jego ostatnia wizyta u umierającego ojca w Hiszpanii, którą przerywa krwawe podwójne morderstwo popełnione przez seksualnych "swingersów" w Goteborgu. Poznajemy Patrika, roznosiciela gazet, który widział mordercę i podejrzewa, że w mieszkaniu, w którym doszło do zabójstwa, coś jest nie tak. Na miejscu zastajemy dziewczynę Marię, dozorcę budynku, który zgłasza morderstwo oraz policję współpracującą z Winterem. Jak się okazuje, cała ta sceneria i rozwój postaci są ważne, ponieważ śledzimy losy Wintera w trakcie dochodzenia.

Śledztwo Wintera koncentruje się wokół wskazówek pozostawionych przez mordercę. Kaseta z muzyką "black metalową" wraz z tekstem. Słowo "Wall" napisane krwią z zakreśloną literą "W". Ścięte głowy ofiar zamienione na ich ciałach. A potem telefony do mieszkania, gdy jest w nim tylko Angela. Obecność kogoś w schowku w piwnicy dozorcy w jego budynku. Drugie morderstwo innej "swingującej" pary. Psychiatra kryminalny uważa, że tropy wskazują na kogoś, kto chce zostać powstrzymany - do Wintera. Dowody wskazują na policjanta lub kogoś, kto się za niego przebiera. Czy można ufać ludziom z otoczenia Wintera? Czy Angela i ich dziecko są w niebezpieczeństwie?

W miarę jak zabójca i Winter zbliżają się do siebie, czytelnik coraz bardziej wciąga się w napięcie. Zręczne zwodzenie sprawiło, że podejrzewamy kilka różnych osób, nawet gdy zbliżamy się do punktu kulminacyjnego książki. Fabuła jest mroczna, a jednak mamy tu przyzwoitych ludzi, którzy zmagają się z głębokimi realiami życia na makabrycznym tle. Winter to dobrze nakreślona postać, a Edwardson to świetny pisarz, do którego twórczości chcę wracać. Myślę, że Wy również będziecie.

Åke Edwardson był dla mnie nowym autorem w moich przygodach z Nordic Noir i cieszę, że go znalazłem. Ta powieść jest o tyle niezwykła, że łączy w sobie dobrą historię o morderstwie z ciągłym rozwojem postaci na kilku płaszczyznach: ciąża, małżeństwo, napaleni trzydziestolatkowie, troska o kolegów i oczywiście słynna szwedzka zimna pogoda.

Morderstwa, w sprawie których prowadzone jest śledztwo, mają - jak wolą pisarze nordyckiego noir - charakter seryjny. Zaczynają się od pary, która leży nago w salonie, a ich głowy są przeniesione na martwe ciała. Na sofie jest krew, ale także kilka różnych przykładów nasienia. Potem następuje kolejna para, już bez przenoszenia głów. Erik Winter, młody, przystojny nadinspektor, wraz ze swoimi współpracownikami przystępuje do sprawy, rozmyślając o zmianach w życiu, które wkrótce go czekają: kończy czterdzieści lat, a jego dziewczyna, Alicja, jest w ciąży, choć nie planują jeszcze ślubu.

Część powieści rozgrywa się na Costa del Sol, gdzie rodzice Wintera zażywają słońca. Mężczyzna spotyka piękną młodą kobietę, pije z nią kawę i ulega pokusie, ale Alicia odkrywa ten romans w Szwecji. To dodaje fabule napięcia, jakby zamienionych głów było za mało!

Akcja powieści toczy się w 1999 roku, zima mocno angażuje się w sprawę i poznajemy szwedzkie zwyczaje świąteczne, a zwłaszcza menu jakie ludzie tam mieszkający serwują na zbliżające się święta. Co powiecie na dzień Bożego Narodzenia? Szynka, lutefisk, śledź w plasterkach, ziemniaki i cebula zapiekane w śmietanie, a do tego anchois! Na Nowy Rok króluje cielęcina, marynowana w przyprawach i oleju przez pięć godzin, podawana na przystawkę z ostrygami w omlecie. Po tym wszystkim aż nie chce się czytać o tajemnicy.

Śledztwo w sprawie trupów trwa dalej. Erik analizuje różne tropy, w tym bierze pod uwagę potencjalny czynnik, że ofiary były partnerami swingersów. Przez pomieszanie próbek DNA dochodzi do porwania Alicji, co prowadzi do zakończenia powieści, które według mnie jest nieco zbyt pospieszne.

Podróż była tak przyjemna, że pośpieszne zakończenie jest dla mnie niewielkim zmartwieniem. Nie mogę się doczekać, aż będę mógł przeczytać kolejne powieści Ake.

Jestem miłośniczką kryminałów. Na tę książkę szwedzkiego pisarza Åke Edwardsona natknęłam się w sklepie z używanymi kssiązkami. Nie zawiodłam się, ale musiałam przeczytać pierwsze sto stron, żeby w pełni zaangażować swoją uwagę. Po tym czasie byłam jak zaczarowana.

W ciągu pierwszych stron poznajemy bohaterów, zwłaszcza nadinspektora Erika Wintera, nienagannie ubranego, miłośnika jazzu i zaangażowanego w poważny związek z Angelą, lekarką, która rodzi ich pierwsze dziecko. Dużą część pierwszej części książki zajmuje jego ostatnia wizyta u umierającego ojca w Hiszpanii, którą przerywa krwawe podwójne morderstwo popełnione przez seksualnych "swingersów" w Goteborgu. Poznajemy Patrika, roznosiciela gazet, który widział mordercę i podejrzewa, że w mieszkaniu, w którym doszło do zabójstwa, coś jest nie tak. Na miejscu zastajemy dziewczynę Marię, dozorcę budynku, który zgłasza morderstwo oraz policję współpracującą z Winterem. Jak się okazuje, cała ta sceneria i rozwój postaci są ważne, ponieważ śledzimy losy Wintera w trakcie dochodzenia.

Śledztwo Wintera koncentruje się wokół wskazówek pozostawionych przez mordercę. Kaseta z muzyką "black metalową" wraz z tekstem. Słowo "Wall" napisane krwią z zakreśloną literą "W". Ścięte głowy ofiar zamienione na ich ciałach. A potem telefony do mieszkania, gdy jest w nim tylko Angela. Obecność kogoś w schowku w piwnicy dozorcy w jego budynku. Drugie morderstwo innej "swingującej" pary. Psychiatra kryminalny uważa, że tropy wskazują na kogoś, kto chce zostać powstrzymany - do Wintera. Dowody wskazują na policjanta lub kogoś, kto się za niego przebiera. Czy można ufać ludziom z otoczenia Wintera? Czy Angela i ich dziecko są w niebezpieczeństwie?

W miarę jak zabójca i Winter zbliżają się do siebie, czytelnik coraz bardziej wciąga się w napięcie. Zręczne zwodzenie sprawiło, że podejrzewamy kilka różnych osób, nawet gdy zbliżamy się do punktu kulminacyjnego książki. Fabuła jest mroczna, a jednak mamy tu przyzwoitych ludzi, którzy zmagają się z głębokimi realiami życia na makabrycznym tle. Winter to dobrze nakreślona postać, a Edwardson to świetny pisarz, do którego twórczości chcę wracać. Myślę, że Wy również będziecie.

Åke Edwardson był dla mnie nowym autorem w moich przygodach z Nordic Noir i cieszę, że go znalazłem. Ta powieść jest o tyle niezwykła, że łączy w sobie dobrą historię o morderstwie z ciągłym rozwojem postaci na kilku płaszczyznach: ciąża, małżeństwo, napaleni trzydziestolatkowie, troska o kolegów i oczywiście słynna szwedzka zimna pogoda.

Morderstwa, w sprawie których prowadzone jest śledztwo, mają - jak wolą pisarze nordyckiego noir - charakter seryjny. Zaczynają się od pary, która leży nago w salonie, a ich głowy są przeniesione na martwe ciała. Na sofie jest krew, ale także kilka różnych przykładów nasienia. Potem następuje kolejna para, już bez przenoszenia głów. Erik Winter, młody, przystojny nadinspektor, wraz ze swoimi współpracownikami przystępuje do sprawy, rozmyślając o zmianach w życiu, które wkrótce go czekają: kończy czterdzieści lat, a jego dziewczyna, Alicja, jest w ciąży, choć nie planują jeszcze ślubu.

Część powieści rozgrywa się na Costa del Sol, gdzie rodzice Wintera zażywają słońca. Mężczyzna spotyka piękną młodą kobietę, pije z nią kawę i ulega pokusie, ale Alicia odkrywa ten romans w Szwecji. To dodaje fabule napięcia, jakby zamienionych głów było za mało!

Akcja powieści toczy się w 1999 roku, zima mocno angażuje się w sprawę i poznajemy szwedzkie zwyczaje świąteczne, a zwłaszcza menu jakie ludzie tam mieszkający serwują na zbliżające się święta. Co powiecie na dzień Bożego Narodzenia? Szynka, lutefisk, śledź w plasterkach, ziemniaki i cebula zapiekane w śmietanie, a do tego anchois! Na Nowy Rok króluje cielęcina, marynowana w przyprawach i oleju przez pięć godzin, podawana na przystawkę z ostrygami w omlecie. Po tym wszystkim aż nie chce się czytać o tajemnicy.

Śledztwo w sprawie trupów trwa dalej. Erik analizuje różne tropy, w tym bierze pod uwagę potencjalny czynnik, że ofiary były partnerami swingersów. Przez pomieszanie próbek DNA dochodzi do porwania Alicji, co prowadzi do zakończenia powieści, które według mnie jest nieco zbyt pospieszne.

Podróż była tak przyjemna, że pośpieszne zakończenie jest dla mnie niewielkim zmartwieniem. Nie mogę się doczekać, aż będę mógł przeczytać kolejne powieści Ake.