Klasyka radzieckiej fantastyki

Antologia radzieckiej fantastyki naukowej przedstawia fascynującą podróż w czasie, ukazując, jak ten gatunek literacki ewoluował od lat 20. XX wieku aż po upadek Związku Radzieckiego. W zbiorze znalazły się wybrane opowiadania najistotniejszych autorów, którzy przyczynili się do rozwoju fantastyki w ZSRR. Te krótkie formy są poprzedzone obszernym wprowadzeniem i dokładnym omówieniem, uzupełnionym historycznym kontekstem przygotowanym przez Wojtka Sedeńkę.

Podział na fantastykę rosyjską przed i po 1992 roku wynika z wielu czynników. Tradycyjna radziecka science fiction różni się znacząco od współczesnej rosyjskiej. Tamte czasy zdominowane były przez utopie i science fiction, natomiast obecnie prężnie rozwijają się fantasy, militarna fantastyka i tak zwane bojewiki, a także rosnący segment horroru i grozy. Wielu uznanych autorów, którzy debiutowali w czasach radzieckich, zakończyło kariery przed końcem XX wieku. Ostatnie książki twórców takich jak Borys Strugacki, Jewgienij Gulakowski czy Kir Bułyczow, choć miały wierną bazę czytelników, nie odnosiły dużych sukcesów. Rynek księgarski w Rosji został znacznie wzbogacony przez napływ powieści cyklicznych i nowych trendów czytelniczych, jak również projektów literackich, choćby takich jak "Metro" Głuchowskiego.

Podczas analizy twórczości autorów reprezentowanych w tej antologii, zaskakuje fakt, jak wielu z nich doświadczyło represji i prześladowań ze strony komunistycznego systemu. Niektórzy, jak Sniegow, uniknęli gułagów, jednak spotykali się z zakazem publikacji i rozdzieleniem od rodzin pod zarzutem wrogiej działalności wobec państwa. Zaledwie nieliczni z obecnych w tej antologii mogli liczyć na przychylność władz.

Zawiera ona opowiadania takich autorów jak Aleksander Grin z utworem „Zdarzenie na ulicy Psa”, Aleksander Bielajew i jego „Człowiek, który nie śpi”, czy Michaił Bułhakow z klasyką „Psie serce”. Inne ważne prace to m.in. "Skok nad przepaścią" Siergieja Sniegowa, "Cień przeszłości" Iwana Jefremowa czy "Ostatnie sto minut" Kira Bułyczowa, które ilustrują różnorodność i głębokość radzieckiej science fiction.