Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Kiedy dojrzeją porzeczki
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
"Kiedy dojrzeją porzeczki" to pierwsze wydawnictwo autorskie Joanny Concejo w Polsce, znakomitej artystki książek obrazkowych. To wzruszająca i piękna narracja o starości, izolacji, oczekiwaniu i przemijaniu. Książka ta jest jak intymny dziennik, zabierający nas w podróż do przeszłości, pełen symboliki i emocji. Opowiada o świecie, który choć minął, zawsze będzie częścią naszego istnienia. Wypełniają ją widoki nostalgii, spokoju oraz akceptacji rzeczywistości, inspirując do kontemplacji codzienności. Autorka przyznaje, że w tej książce można się zgubić i nawet powinno się to robić — ważne jest, by nie szukać w niej logiki czy chronologii zdarzeń, lecz wytyczyć własną ścieżkę, niczym wędrowiec po polach czy łąkach. Joanna Concejo podkreśla, że nie zamierza tłumaczyć ani wyjaśniać tej książki, pragnąc, aby niektóre jej aspekty pozostały tajemnicą. To wybitny przykład literatury wizualnej, który zachęca do poszukiwań w zawiłościach uczuć i wspomnień.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
"Kiedy dojrzeją porzeczki" to pierwsze wydawnictwo autorskie Joanny Concejo w Polsce, znakomitej artystki książek obrazkowych. To wzruszająca i piękna narracja o starości, izolacji, oczekiwaniu i przemijaniu. Książka ta jest jak intymny dziennik, zabierający nas w podróż do przeszłości, pełen symboliki i emocji. Opowiada o świecie, który choć minął, zawsze będzie częścią naszego istnienia. Wypełniają ją widoki nostalgii, spokoju oraz akceptacji rzeczywistości, inspirując do kontemplacji codzienności. Autorka przyznaje, że w tej książce można się zgubić i nawet powinno się to robić — ważne jest, by nie szukać w niej logiki czy chronologii zdarzeń, lecz wytyczyć własną ścieżkę, niczym wędrowiec po polach czy łąkach. Joanna Concejo podkreśla, że nie zamierza tłumaczyć ani wyjaśniać tej książki, pragnąc, aby niektóre jej aspekty pozostały tajemnicą. To wybitny przykład literatury wizualnej, który zachęca do poszukiwań w zawiłościach uczuć i wspomnień.
