Jezus umarł w Polsce

„Kto ratuje jedno życie - ratuje cały świat.”

W początkach tej historii cisza i spokój były częścią codzienności; śpiew ptaków wypełniał powietrze, aż pewnego dnia zostały one zastąpione przez ogłuszający dźwięk helikopterów. Później zaczęto znajdować porzucone buty, ubrania, a wkrótce również ludzi.

Bohaterowie tej książki stawili czoła nieznanemu, kiedy po raz pierwszy podjęli się pomocy uchodźcom. Nie mieli świadomości, że będą musieli ukrywać się nie tylko przed organami państwowymi, ale także przed najbliższymi sąsiadami. Dla niektórych z nich działalność ta stała się życiowym celem, jednak okupiona została utraconym spokojem, zaburzonym życiem rodzinnym, a czasami nawet utratą pracy. Odcisnęła na nich również trwałe emocjonalne piętno. W obliczu kryzysu humanitarnego na granicy z Białorusią, polskie władze wybierają środki przymusu zamiast rozwiązań systemowych. Efektem są dziesiątki, o których już wiemy i setki ofiar, o których dowiemy się w bliżej nieokreślonej przyszłości.

Osoby, które podjęły się niesienia pomocy w tej trudnej sytuacji, wypełniły lukę pozostawioną przez państwo. Dziś padają ofiarami represji, ale z biegiem czasu staną się symbolem godnym wspominania. Ci, dla których wierność Bogu, honor i ojczyzna stanowią najwyższe wartości, niedługo będą ich wychwalać. Jednak to, co będą chcieli uczcić pomnikami, nadejdzie zbyt późno, tylko po to, by zatrzeć niezatarte ślady hańby państwowych służb.