Jeden jest zawsze ostrzem. Inna nowoczesność Zygmunta Haupta

Książka dotycząca prozatorskiej działalności Zygmunta Haupta stanowi próbę umiejscowienia jego twórczości w kontekście polskiej literatury nowoczesnej. Autor podejmuje się zdefiniowania szczególnego miejsca Haupta jako twórcy, którego prace można postrzegać jako "manierystyczne" przejawy "nienachalnej misterności". Ta twórczość w istocie rzuca wyzwanie wszelkim jednoznacznym poglądom oraz ambicjom artystycznym, które zmierzają do tworzenia totalnych koncepcji. Zamiast tego, Haupt dyskretnie celebruje sztukę, nie próbując uczynić z niej jedynego absolutnego punktu odniesienia, ani nie sprowadza jej wyłącznie do wirtuozowskiej zabawy konwencjami i językowymi schematami. Haupta trudno zakwalifikować jako typowego przedstawiciela literackiej nowoczesności. Jego twórczość jeszcze bardziej komplikuje już i tak skomplikowany obraz problematyki XX wieku, jednocześnie podważając gotowe rozwiązania oraz wypracowane sposoby ich przekraczania. W efekcie zaciera on granice pomiędzy literackim rewolucjonizmem a konserwatyzmem.