Jak się zostaje albinosem. Wojna w Afganistanie oczami sowieckiego żołnierza 1979-1981

Zigmas Stankus spędził półtora roku, walcząc w Afganistanie, gdzie niejednokrotnie spotykał się z groźbą śmierci, a także sam jej przyczyniał. Opisuje swoje przeżycia i obserwacje z brutalną szczerością. Jego wspomnienia stanowią relację naocznego świadka, przerażająco autentyczną w swoim przekazie. Nie ukrywa swoich słabości, otwarcie przyznając się do lęku i własnych ograniczeń (jak na przykład tego, że nie nadawał się na studia). Z brutalną szczerością odsłania absurd prowadzonej przez Związek Radziecki wojny, przewidując, że osiągnięcie w niej trwałego zwycięstwa jest nierealne. Jego zapiski to krytyka niesprawiedliwości wojny i jednocześnie hołd dla przyjaźni, która narodziła się wśród walczących żołnierzy, bez względu na ich pochodzenie.