Ja, Klaudiusz

Matka określała go jako niedokończone dzieło natury. Jego babka, Liwia, traktowała go z lekceważeniem, a August unikał pokazywania się z nim publicznie, mimo że dostrzegał jego zalety. Klaudiusz, przez wiele lat postrzegany jako niepełnosprawny jąkała, uznawany za niezdolnego do samodzielnych działań, ale równocześnie uczciwy, lojalny i prawy, pozostawał niedoceniony w cieniu. Dopiero zrządzenie losu sprawiło, że ten niedoceniany człowiek stanął na czele imperium jako cesarz, przetrwawszy wszystkie intrygi i zbrodnie, które po kolei eliminowały członków jego rodu.