Ja, Klaudiusz

Przez pierwsze pięćdziesiąt lat swojego życia Klaudiusz pozostawał w cieniu. Wsplątany w dworskie intrygi i walkę o wpływy, dopiero niespodziewany rozwój wydarzeń doprowadził do tego, że objął tron cesarski. Jego matka była niezbyt przychylnie nastawiona, nazywając go istotą niekompletną, jakby nieukończonym dziełem natury. Babka Liwia okazywała mu jedynie pogardę, a sam August starał się z nim nie pokazywać, mimo iż dostrzegał jego pozytywne cechy. Mimo kulejącej postawy i problemów z mową, które kazały patrzeć na niego jak na prostaka, Klaudiusz wyróżniał się uczciwością oraz lojalnością. Dzięki tym przymiotom oraz swojej odporności na rodzinne zawirowania, przetrwał wszystkie spiski oraz zbrodnie, które wyeliminowały innych krewnych, co ostatecznie pozwoliło mu wejść na scenę jako cesarz.