Informacja zwrotna

Twórczość Jakuba Żulczyka nie jest moim obiektem fascynacji. Czytałam kilka jego powieści, https://******.**. "Instytut", "Wzgórze psów", czy "Ślepnąc od świateł". Wszystkie te powieści wydawały mi się trochę "na pokaz" - epatowały brutalnością, wydawało mi się, że autor nadużywał w nich wulgaryzmów, były dla mnie dość nieprzyjemne w odbiorze. Nie jestem widocznie grupą, do której Żulczyk kieruje swoje książki (choć na swój sposób były ciekawe), więc powiedziałam sobie, że nie chcę już więcej po nie sięgać. Jednak na fali ogromnej popularności i zachwytów nad jego najnowszą powieścią, przełamałam się i przeczytałam "Informację zwrotną". I cóż, muszę powiedzieć, że również jestem zachwycona.<br> Książek, filmów, muzyki o alkoholizmie było już pełno. Warto tutaj przywołać https://******.**. "Zostawić Las Vegas" czy "Pod Mocnym Aniołem". Dużo o tym problemie powiedziano, ubierano go w różne szaty. Mam jednak wrażenie, że do tej pory nikt nie opowiedział o tej chorobie tak dobrze jak Żulczyk. W centrum jego powieści znajduje się Marcin Kania - były basista zespołu rockowego, ojciec, alkoholik. Jego życie toczy się od szklanki alkoholu, poprzez kieliszek alkoholu, do flaszki alkoholu. Chodzi również na spotkania AA. Ten rytm jego życia rozbity jest jednak przez fakt, że jego syn zostaje uznany za zaginionego. Kania więc zmuszony jest skonfrontować się z przeszłością, własnymi czynami i zaczyna szukać jakichkolwiek informacji o synu. Nie jest to jednak proste śledztwo - w uszach słyszy ciągle szum, pełno w nim niedopowiedzeń i dziur wywołanych chorobą alkoholową.<br> To co się udało Żulczykowi w tej powieści najbardziej, to wciśnięcie czytelnika w skórę człowieka o mrocznej duszy, zamroczonego swoim nałogiem. "Mam pięćdziesiąt lat, a pamiętam z tego mniej niż połowę" - mówi bohater na jednej z pierwszych stron powieści. To postać napisana wyjątkowo sprawnie przez co czułam do niej dużą antypatię. "Informacja zwrotna" napisana została z perspektywy Kani, więc trzeba się przygotować, że nie będzie to łatwa lektura. Mnóstwo jest momentów ,które budziły we mnie grozę, obrzydzenie, niepokój. To książka niesamowicie brudna, ale przy tym dojrzała i prawdziwa. Prawdopodobnie najlepsza Żulczyka.<br> Polecam niezmiernie. Wydaje mi się, że wszystkie dotychczasowe powieści Jakuba Żulczyka to był dopiero wstęp, pewien test tego na co można sobie w literaturze pozwolić. Tu zaczyna się droga dojrzalszego autora, którego z pewnością będę chętniej teraz obserwować. Jeśli dotychczasowe jego powieści wam się podobały, to "Informacja zwrotna" wyrwie was z butów.

"Śniło mi się, że piłem" - tak rozpoczyna się podróż Marcina Kani, głównego bohatera "Informacji zwrotnej". Jest to ciężka przeprawa - zarówno dla bohatera, jak i czytelnika najnowszej powieści Jakuba Żulczyka.<br> Autorowi udało się w jakiś sposób stworzyć bohatera, który jednocześnie wzbudza w nas wstręt, przerażenie, nienawiść, ale i pewną formę współczucia, zrozumienia i... fascynacji. Marcin Kania to prawdopodobnie najlepiej skonstruowany bohater we współczesnej literaturze polskiej. To alkoholik, człowiek, który poważnie swoim nałogiem zniszczył swoją rodzinę, którego chory umysł powoduje tylko problemy. "Jestem pojemnikiem na wódę, wiecznie pustą flaszką" - tak sam o sobie mówi. Przez takie protagonistę (choć może bardziej do niego pasuje określenie "antagonista") powieść czyta się wręcz jak literaturę grozy.<br> Bo jaki tu tak naprawdę dominuje gatunek? Powieść określana jest jako kryminał/thriller. Po części to prawda - mamy tu wątek śledztwa głównego bohatera. Poszukuje on syna, który zaginął, a po którym pozostały jedynie krwawe poszlaki. Kania podejrzewa najgorsze i oskarża o to... samego siebie. Mamy więc tutaj pewien rodzaj psychodramy, odkrywanie swojego własnego bestialstwa i konsekwencji swoich czynów. Jest to śledztwo unikalne, ale jednak mimo wszystko to dość poboczny wątek. To może powieść polityczna? Mamy tutaj wątek afery reprywatyzacyjnej, ale to też schodzi na boczny tor. Wydaje mi się jednak, że "Informację zwrotną" najłatwiej nazwać powieścią psychologiczną. Bardzo brudną i ciężką powieścią psychologiczną.<br> Niejednoznaczność to chyba najważniejsza cecha prozy Jakuba Żulczyka. Jego powieści nie mogą zostawić obojętne. Nie są one czarno-białe, przyjemne, czy tendencyjne. Raczej skomplikowane i wywołujące skrajne emocje. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej jego powieści. "Informacja zwrotna" pełna jest bardzo złożonych, niejednoznacznych postaci, opisów wywołujących ból i strach, w końcu humoru - bardzo cierpkiego i nie wywołującego chichot, lecz jest to raczej uśmiech przez łzy. Bardzo dobre pisarstwo, tak bardzo charakterystyczne dla tego polskiego pisarza.<br> Muszę stwierdzić, że ta powieść bardzo mną wstrząsnęła. Słyszałem, że w planach jest adaptacja serialowa, za którą odpowiadać mają Leszek Dawid i Kacper Wysocki, a w roli głównej wystąpić ma Arkadiusz Jakubik. Nie wyobrażam sobie lepszego wyboru i już zacieram ręce. Choć powieść nie należała do najlżejszych, to jest przykładem wybitnego współczesnego dzieła. Mam nadzieję, że serial dorówna twórczości Żulczyka.

Twórczość Jakuba Żulczyka nie jest moim obiektem fascynacji. Czytałam kilka jego powieści, https://******.**. "Instytut", "Wzgórze psów", czy "Ślepnąc od świateł". Wszystkie te powieści wydawały mi się trochę "na pokaz" - epatowały brutalnością, wydawało mi się, że autor nadużywał w nich wulgaryzmów, były dla mnie dość nieprzyjemne w odbiorze. Nie jestem widocznie grupą, do której Żulczyk kieruje swoje książki (choć na swój sposób były ciekawe), więc powiedziałam sobie, że nie chcę już więcej po nie sięgać. Jednak na fali ogromnej popularności i zachwytów nad jego najnowszą powieścią, przełamałam się i przeczytałam "Informację zwrotną". I cóż, muszę powiedzieć, że również jestem zachwycona.<br> Książek, filmów, muzyki o alkoholizmie było już pełno. Warto tutaj przywołać https://******.**. "Zostawić Las Vegas" czy "Pod Mocnym Aniołem". Dużo o tym problemie powiedziano, ubierano go w różne szaty. Mam jednak wrażenie, że do tej pory nikt nie opowiedział o tej chorobie tak dobrze jak Żulczyk. W centrum jego powieści znajduje się Marcin Kania - były basista zespołu rockowego, ojciec, alkoholik. Jego życie toczy się od szklanki alkoholu, poprzez kieliszek alkoholu, do flaszki alkoholu. Chodzi również na spotkania AA. Ten rytm jego życia rozbity jest jednak przez fakt, że jego syn zostaje uznany za zaginionego. Kania więc zmuszony jest skonfrontować się z przeszłością, własnymi czynami i zaczyna szukać jakichkolwiek informacji o synu. Nie jest to jednak proste śledztwo - w uszach słyszy ciągle szum, pełno w nim niedopowiedzeń i dziur wywołanych chorobą alkoholową.<br> To co się udało Żulczykowi w tej powieści najbardziej, to wciśnięcie czytelnika w skórę człowieka o mrocznej duszy, zamroczonego swoim nałogiem. "Mam pięćdziesiąt lat, a pamiętam z tego mniej niż połowę" - mówi bohater na jednej z pierwszych stron powieści. To postać napisana wyjątkowo sprawnie przez co czułam do niej dużą antypatię. "Informacja zwrotna" napisana została z perspektywy Kani, więc trzeba się przygotować, że nie będzie to łatwa lektura. Mnóstwo jest momentów ,które budziły we mnie grozę, obrzydzenie, niepokój. To książka niesamowicie brudna, ale przy tym dojrzała i prawdziwa. Prawdopodobnie najlepsza Żulczyka.<br> Polecam niezmiernie. Wydaje mi się, że wszystkie dotychczasowe powieści Jakuba Żulczyka to był dopiero wstęp, pewien test tego na co można sobie w literaturze pozwolić. Tu zaczyna się droga dojrzalszego autora, którego z pewnością będę chętniej teraz obserwować. Jeśli dotychczasowe jego powieści wam się podobały, to "Informacja zwrotna" wyrwie was z butów.

"Śniło mi się, że piłem" - tak rozpoczyna się podróż Marcina Kani, głównego bohatera "Informacji zwrotnej". Jest to ciężka przeprawa - zarówno dla bohatera, jak i czytelnika najnowszej powieści Jakuba Żulczyka.<br> Autorowi udało się w jakiś sposób stworzyć bohatera, który jednocześnie wzbudza w nas wstręt, przerażenie, nienawiść, ale i pewną formę współczucia, zrozumienia i... fascynacji. Marcin Kania to prawdopodobnie najlepiej skonstruowany bohater we współczesnej literaturze polskiej. To alkoholik, człowiek, który poważnie swoim nałogiem zniszczył swoją rodzinę, którego chory umysł powoduje tylko problemy. "Jestem pojemnikiem na wódę, wiecznie pustą flaszką" - tak sam o sobie mówi. Przez takie protagonistę (choć może bardziej do niego pasuje określenie "antagonista") powieść czyta się wręcz jak literaturę grozy.<br> Bo jaki tu tak naprawdę dominuje gatunek? Powieść określana jest jako kryminał/thriller. Po części to prawda - mamy tu wątek śledztwa głównego bohatera. Poszukuje on syna, który zaginął, a po którym pozostały jedynie krwawe poszlaki. Kania podejrzewa najgorsze i oskarża o to... samego siebie. Mamy więc tutaj pewien rodzaj psychodramy, odkrywanie swojego własnego bestialstwa i konsekwencji swoich czynów. Jest to śledztwo unikalne, ale jednak mimo wszystko to dość poboczny wątek. To może powieść polityczna? Mamy tutaj wątek afery reprywatyzacyjnej, ale to też schodzi na boczny tor. Wydaje mi się jednak, że "Informację zwrotną" najłatwiej nazwać powieścią psychologiczną. Bardzo brudną i ciężką powieścią psychologiczną.<br> Niejednoznaczność to chyba najważniejsza cecha prozy Jakuba Żulczyka. Jego powieści nie mogą zostawić obojętne. Nie są one czarno-białe, przyjemne, czy tendencyjne. Raczej skomplikowane i wywołujące skrajne emocje. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej jego powieści. "Informacja zwrotna" pełna jest bardzo złożonych, niejednoznacznych postaci, opisów wywołujących ból i strach, w końcu humoru - bardzo cierpkiego i nie wywołującego chichot, lecz jest to raczej uśmiech przez łzy. Bardzo dobre pisarstwo, tak bardzo charakterystyczne dla tego polskiego pisarza.<br> Muszę stwierdzić, że ta powieść bardzo mną wstrząsnęła. Słyszałem, że w planach jest adaptacja serialowa, za którą odpowiadać mają Leszek Dawid i Kacper Wysocki, a w roli głównej wystąpić ma Arkadiusz Jakubik. Nie wyobrażam sobie lepszego wyboru i już zacieram ręce. Choć powieść nie należała do najlżejszych, to jest przykładem wybitnego współczesnego dzieła. Mam nadzieję, że serial dorówna twórczości Żulczyka.