I niechaj cisza wznieci wojnę

Wojna często bywa określana mianem piątej pory roku. Zanim świat ogarnie bitewny chaos, ciszę, która poprzedza zmagania, przerywa jedynie trzepot proporców, przypominający skrzydła zwiastunów zguby. To nie kolejna romantyczna historia o rycerzach.

Nie ma tutaj miejsca na zasady, kodeksy honorowe czy świętości. Liczy się jedynie dzika, niepowstrzymana furia. Po lewej stronie Drzewa Życia stoi Bóg, który staje w boju przeciw swojej prawej stronie, i to będzie trwało do końca czasów. Stwórca toczy nieustanną walkę z samym sobą. Wojna jest istotą naszej egzystencji. Tajemnice kryją się pod symboliką Lazarytów, Joannitów i Kawalerów mieczowych, pod białymi płaszczami krzyżackimi oraz czarną zbroją z symbolem Sulimy, w której zdaje się widnieć sama Śmierć. To my, Przebudzeni, jesteśmy bohaterami tej historii.

Z pokorą podążamy za rozkazami Sefir, nie zadając pytań o przyczyny czy konsekwencje naszych działań. Jesteśmy pionkami na szachownicy materialnego świata. Wojna to jedyna rzecz, którą, jako ludzkość, opanowaliśmy do perfekcji.