Historia piękna

Książka, choć ilustrowana obrazami stu najznamienitszych dzieł sztuki, nie jest tradycyjnym podręcznikiem do historii sztuki. Zawarte w niej obrazy, wraz z cytatami z literatury od czasów Pitagorasa po współczesność, prezentują różnorodne wizje piękna, rozwijające się przez wieki. Pokazuje, jak ludzkość postrzegała piękno natury, kwiatów, zwierząt, ludzkiego ciała, gwiazd, proporcji matematycznych, światła, kamieni szlachetnych, a nawet Boga i szatana.

Z tekstów filozofów, literatów, naukowców, mistyków i teologów oraz z dzieł artystów można wyłuskać, jak piękno było odczuwane przez przeciętnego człowieka różnych epok. Różnorodne wizje piękna istniały nie tylko w różnych czasach, ale także wśród ludzi tej samej kultury. Każdy czytelnik ma możliwość zastanowienia się nad tym, czy w różnych interpretacjach piękna można dostrzec wspólne, trwałe cechy. To fascynujące doświadczenie estetyczne i intelektualne z pewnością wzbogaci każdego czytelnika.

Umberto Eco, wybitny naukowiec i pisarz współczesny, urodził się w 1932 roku w Alessandrii, Piemont. Pracował na uniwersytetach w Turynie i Mediolanie, obecnie jest profesorem na Uniwersytecie w Bolonii. Do jego najważniejszych esejów należą: "Dzieło otwarte. Forma, nieokreśloność w poetykach współczesnych", "Nieobecna struktura", "Lector in fabula: współdziałanie w interpretacji tekstów narracyjnych", "Semiotics and the Philosophy of Language", "Semiologia życia codziennego", "Interpretacja i nadinterpretacja", "Pięć pism moralnych" oraz "W poszukiwaniu języka uniwersalnego". Jego zainteresowanie estetyką przyniosło takie prace jak "Sztuka i piękno w średniowieczu", a pasję do teorii literatury wyraził w "Sześciu przechadzkach po lesie fikcji". Publikował również w zbiorach "Diariusz najmniejszy" oraz "Zapiski na pudełku od zapałek" (3 tomy). Ogromną popularność zyskał dzięki powieściom takim jak "Imię róży", "Wahadło Foucaulta", "Wyspa dnia poprzedniego" oraz "Baudolino".