Hate to love you

<p>W „Hate To Love You” tym razem mamy nijaką Kennedy Clarke, zadziorną bohaterkę, która podczas okresu studiów chce usunąć się w cień z powodu bolesnej przeszłości, a przede wszystkim zdrady. Do bohaterki dopasowany został Shay Coleman, chłopak o statusie niemalże idola w szkole, który na nieświadomym poziomie od początku wzbudza pożądanie u Kennedy. Zaczynają jako wrogowie, ale żaden z nich nie może zaprzeczyć więzi między nimi, która wkrótce wypływa na powierzchnię. W ferworze chwili obie strony decydują się na fizyczną intymność, bez żadnych zobowiązań. To oczywiście obraca się przeciwko Kennedy, powodując wiele konfliktów, które rozwijają się wraz z rozwojem fabuły „Hate To Love You”.</p><p>Jak chyba wszystkie powieści Tijan, „Hate To Love You” charakteryzuje się wysokim poziomem dramatyzmu, zdradami wśród przyjaciół, wrednymi postaciami, które tylko czekają by ukąsić i bohaterem próbującym się w tym wszystkim połapać.&nbsp;</p><p>„Kiedy widzę, jak cierpisz, mam ochotę zetrzeć twoje cierpienie. Kiedy w siebie wątpisz, chciałbym wygłosić najlepszą mowę motywacyjną w historii. Gdy płaczesz, pragnę, żebyś się uśmiechała. A kiedy się śmiejesz, chciałbym, abyś się śmiała jeszcze bardziej. Kiedy jęczysz w moich ramionach, chcę, żebyś się rozpłynęła do reszty”</p><p>Bohaterki Tijan Meyer mają tendencję do przybierania postawy „nie zadzieraj ze mną albo pożałujesz” i czasem graniczy to z byciem nadmiernie sukowatym, ale wolę to, niż te wszystkie dające sobą pomiatać bohaterki w wielu innych romansach. Wtedy kontrast w stosunku do męskiego bohatera mnie poraża. Kennedy Clark ma sporą zaletę w tym, że była również dziwna i dowcipna, a ja śmiałam się przez pół książki z powodu jej sarkazmu i sprzecznych monologów wewnętrznych.</p><p>Byłam zaskoczona kwestią gwałtu, która została poruszona w książce. Choć nie był to pierwszy raz, kiedy Tijan poruszyła ten temat (zarówno seria Fallen Crest, jak i seria Carter Reed zajmowały się nim), ale tym więcej się rozpisała. Taki temat od razu uruchomił we mnie moje feministyczne poglądy. W każdym razie, co było dla mnie interesujące, to fakt, że zamiast skupiać się na tym, jak ofiara przezwyciężyła traumę, Tijan postanowiła skupić się bardziej na tym, jak ludzie zareagowali na jej tragedię, co było słusznym podejściem, ponieważ Kennedy nie była blisko ofiary od początku, by rozumieć jej ból. Podczas gdy większość ludzi zakłada, że ofiara gwałtu jest tylko ofiarą, prawda jest taka, że jest tam trochę szkodników, którzy nie sympatyzują z sytuacją ofiary, a w tej książce Tijan pokazała, że niektórzy faceci faktycznie uważali ofiarę za dziwkę. Uważam, że to był realistyczny portret, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że ci faceci też są młodzi i cieszę się, że Tijan opisała Kennedy jako stojącą w obronie ofiary. Autorka nie bała się napisać o pewnych kluczowych problemach, z którymi borykają się studenci, choć dla ludzi w tej historii kończyło się to lepiej niż w prawdziwym życiu. Ludzie otrzymali wsparcie od swoich bliskich przyjaciół i byli chronieni przez policję i członków drużyny piłkarskiej.&nbsp;</p><p>Myślę, że będę musiała przeczytać książkę ponownie, aby naprawdę móc zdecydować o moich uczuciach na jej temat. Jestem zbyt zajęta przetwarzaniem ogólnego kierunku, w którym poszła historia, aby móc dać sprawiedliwą ocenę dla „Hate To Love You” . Stała się ona dla mnie czymś więcej niż tylko książką hate to love i myślę, że przy drugim czytaniu byłabym w stanie lepiej zrozumieć perspektywę Kennedy na wydarzenia. Tak czy siak to pouczająca opowieść i seksowna opowieść, która wywarła na mnie zdecydowanie więcej pozytywnych wrażeń aniżeli tych przeciwnych.</p>

<p>Nie róbcie tego co ja xD Zaczęłam czytać, kiedy w 100% zdawałam sobie sprawę, że nie uda mi się jej skończyć za jednym posiedzeniem i od razu tego pożałowałam. Od początku poczułam się wciągnięta do świata wykreowanego przez Tijan i chciałam czytać, czytać i jeszcze raz czytać. Odłożenie książki na bok było problemem ?Książki Tijan są zazwyczaj zawsze wysoko na mojej liście priorytetów, a jej książki o college'u tym bardziej. Nie ma nic, co kocham bardziej niż jej kulisy życia w college'u.&nbsp;</p><p>Styl Tijan Meyer jest jedyny w swoim rodzaju. Nie sądzę, że istnieje jakakolwiek inna autorka, która tworzyłaby w podobny deseń. Jej książki mają pewną dozę gniewu i podążają za pewną formułą, która sprawia, że łatwo jest się całkowicie uzależnić od jej stylu. Zawsze dostarczają mi dużo radości, gdy mam zły nastrój. Myślę, że to, co najbardziej przyciąga mnie do jej stylu pisania, to sposób, w jaki przedstawia nowe związki. Czuje się w nich autentyczność, zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Studenci college'u chcą się bawić, ryzykują, a czasem naprawdę chodzi tylko o seks i ucieczkę od całej nauki - a nie o znalezienie kolejnego chłopaka czy dziewczyny.</p><p>„Hate to Love You” było dokładnie tym, czego potrzebowałam. Clarke jest jedną z najzabawniejszych bohaterek, o którym miałam przyjemność kiedykolwiek czytać - &nbsp;silny i wybuchowy charakter, nielogiczne i nonsensowne myślenie oraz przezabawne komentarze. Jej przebojowość i nastawienie było podobne do mojego.&nbsp;</p><p>Shay był idealnym facetem dla Kennedy. Jego uśmiech i dość zarozumiałe nastawienie przyciągały Kennedy jak ćmy do światła. Ich interakcje były dokładnie takie, jak można byłoby się spodziewać po Tijan. Oczywiście obsada drugoplanowych postaci też dała radę i świetnie wpłynęła na obraz życia w college’u. Udało jej się zachować równowagę pomiędzy relacjami, a życiem w akademiku, jak również przyjaciółmi i towarzyskimi akcjami, które po prostu należą do książek o studiach. Czułam, że to wszystko było bardzo realistyczne.</p><p>Dla fanów Tijan i fanów książek young adult, przy całej swojej zabawności i zawartych emocjach, „Hate To Love You” powinno być dobrym wyborem. Polecam.</p>