Harry Potter i Czara Ognia. Tom 4

Przygody Pottera kontynuowane są w serii, która z każdą kolejną przeczytaną częścią przebija samą siebie! To, co zaczęło się jako interesująca historia o chłopcu czarodzieju, wciągnęło mnie bez reszty i wymagam jeszcze więcej, w miarę jak zagłębiam się w ciemną stronę magii. J. K. Rowling wykonuje mistrzowską pracę, tworząc historię, w której każdy znajdzie coś dla siebie, w swojej pierwszej opowieści, która naprawdę rozszerza fundamenty, jakie położyła, i rozwija je w o wiele bardziej szczegółową przygodę fabularną, która sprawdzi determinację każdego czytelnika, młodego czy starego. Niektórzy twierdzą, że jest to najlepsza z całej serii. Na podstawie dotychczas przeczytanych przeze mnie powieści muszę się z tym zgodzić z tymi opiniami! Mam nadzieję, że nowsi fani serii o Harrym Potterze są gotowi na przygodę życia, bo Rowling popycha ich w stronę przepaści, którą z przyjemnością będą odkrywać;-)

Jest lato przed czwartym rokiem nauki i Harry odlicza dni do opuszczenia domu Dursleyów i powrotu do Hogwartu. Jednak jego przyjaciele, Weasleyowie, mają dla niego niespodziankę, zanim trafi do książek. Pan Weasley zdobył kilka biletów na finał Pucharu Świata w Quidditchu. Oznacza to wczesny wyjazd od nienawidzącej go rodziny i możliwość zobaczenia najlepszych zawodników w świecie Quidditcha.

Podczas meczu Harry i wielu innych kibiców mają nadzieję, że tak właśnie będzie, ale pojawia się Voldemort i jego Śmierciożercy, którzy sieją spustoszenie wśród wszystkich zgromadzonych. Harry staje się dość zaniepokojony i jego wszechobecna blizna boli, być może jest to znak, że zło jest w drodze.

Po powrocie do szkoły Harry, Ron i Hermiona otrzymują nową niespodziankę - dowiadują się, że w Hogwarcie odbędzie się Turniej Trójmagiczny, czyli zawody między trzema najlepszymi szkołami czarodziejów w Europie: Hogwartem, Durmstrangiem i Beauxbatons. Trudne zadania, które mają sprawdzić umiejętności i odwagę "szkolnego mistrza" z każdej szkoły, pozwolą na nawiązanie koleżeństwa, ale mogą też okazać się śmiertelnie niebezpieczne, jeśli poprzednie turnieje będą dla nas wskazówką.

Uczniowie z Durmstrangu i Beauxbatons przyjeżdżają pod koniec października. W tym czasie uprawnieni zawodnicy umieszczają swoje nazwisko w Czarze Ognia, mając nadzieję, że podczas magicznej ceremonii zostaną wybrani na mistrza swojej szkoły. Choć trzy wybrane nazwiska to silni uczniowie, w Goblecie pojawia się napięcie, gdy nazwisko Harry'ego zostaje wybrane jako czwartego zawodnika, mimo że nie jest on pełnoletni. Nie można jednak przeciwstawić się Szatanowi Ognia, więc zostaje on dopuszczony do rywalizacji. Kto mógł to zrobić i z jakiego powodu?

Ron jest przekonany, że Harry szuka chwały i uwielbienia. To sprawia, że najlepsi przyjaciele przestają się do siebie odzywać, co stawia Hermionę w niezręcznej sytuacji, ponieważ stara się ona skupić swoją uwagę na pracy w szkole i nowym ruchu społecznym dotyczącym trolli domowych. Hermiona, która nigdy nie unika kontrowersji, walczy o ich poprawę, postępując wbrew temu, co większość czarodziejów od dawna akceptuje w samym Hogwarcie.

Pierwsze zadanie Turnieju Trójmagicznego wymaga od mistrzów walki ze smokami, co Harry odkrywa, że potrafi robić z pewną łatwością. Wygląda na to, że jego umiejętności gry w Quidditcha przyczyniły się do sukcesu. Współczynnik niebezpieczeństwa wydaje się na tyle wysoki, że Ron zdaje sobie sprawę, że Harry nie naraziłby się na niebezpieczeństwo dobrowolnie... Chłopcy są przekonani, że ktoś dodał imię do kielicha, by zaszkodzić Harry'emu.


Pomiędzy konkursami rok szkolny trwa, a Harry znajduje się w samym środku licznych kłopotów. Rita Skeeter, dziennikarka o srebrnym języku (i piórze), publikuje plotkarskie artykuły o Harrym i innych, które mają wiele konsekwencji i sprawiają wiele emocjonalnego bólu tym, którzy zostali zdemaskowani. Harry może mieć tylko nadzieję, że sprawy się uspokoją, choć wydaje się, że nikt nie jest poza zasięgiem, jeśli chodzi o oczernianie go i bycie pożywką dla szeptanych rozmów.

Drugie zadanie turnieju jest trudniejsze niż pierwsze. Polega na zebraniu czegoś z jeziora pełnego mer-ludzi. Pomoc jaką oferuje Harry kosztuje go prawie wszystko, choć sędziowie dostrzegają jego spóźnienie i przyznają mu wysokie noty za odwagę. Wygląda na to, że Harry doskonale nadaje się do Turnieju Trójmagicznego, choć z innych szkół wciąż dochodzą głosy, że jest on nielegalnym uczestnikiem.

Syriusz Black powraca w tajemnicy, by pomóc chronić swojego chrześniaka. To cieszy Harry'ego, ale tylko zwiększa presję i niepokój, bo Hogwart może wkrótce stać się miejscem śmiertelnego ataku. Teraz jest już całkowicie jasne, że ktoś chce śmierci Harry'ego, ale nikt nie potrafi jeszcze wskazać sprawcy.

Wszystko sprowadza się do ostatniego zadania turnieju, najtrudniejszego ze wszystkich wyzwań. Harry jest gotowy, ale nie może przypuszczać, kto i co go czeka. Śmierć wstrząsa wszystkimi, którzy oglądają turniej, a Voldemort pojawia się, mając nadzieję odzyskać wiele z mocy, którą stracił lata temu. Harry jest bezbronny, a to może oznaczać koniec jego pobytu w Hogwarcie, albo jeszcze gorzej... Mobilizacja do walki ze złym czarodziejstwem może być jedynym rozwiązaniem!

J.K. Rowling znów to zrobiła, oferując czytelnikom niezwykle zabawną historię, która z pewnością sprawi, że czytelnicy w każdym wieku będą rozmawiać jeszcze długo po skończeniu książki. Opowieść jest pełna niuansów, które spodobają się czytelnikom na różnych poziomach zaawansowania, sprawiając, że historia nabiera rumieńców niezależnie od tego, jak bardzo czytelnik rozumie ukryte znaczenia.

Harry Potter odzyskuje w tej historii niekwestionowaną rolę bohatera, dojrzewając wraz ze swoimi przyjaciółmi i kolegami czarodziejami, starając się odnieść sukces na czwartym roku studiów. Choć nie ma tu zbyt wiele historii, przeszłość Harry'ego staje się częścią jego teraźniejszości i przyszłości, ponieważ Rowling nieco szerzej omawia bliznę i jej symbolikę. Czytelnik poznaje też osobistą stronę Harry'ego, gdy w jego codziennych myślach zaczynają pojawiać się romantyczne zainteresowania, a szkoła schodzi na drugi lub trzeci plan. Być może nastoletni Harry zacznie się ujawniać i nadawać nowy smak kolejnym powieściom, w zależności od tego, jak poradzi sobie z trudnościami, które stawia przed nim Voldemort.

Rowling nadal oferuje czytelnikom silne postacie drugoplanowe - od kluczowych osób, które były obecne w całej serii, po nowe lub pomniejsze postaci, którym należy się trochę uwagi. Ciągły rozwój fabuły pozwala Rowling poszerzać świat czarodziejów i sprawia, że czytelnicy nie mogą się nudzić. Jak powiedział mi ktoś, kto usłyszał, że zabieram się za tę książkę: "Wkrótce przekonasz się, że Hogwart to tylko wierzchołek czarodziejskiej góry lodowej". Jakże prawdziwe okazało się to zdanie.

To była pierwsza z "prawdziwie złożonych powieści" w tej serii, książek, które wykraczają poza to, z czym spodziewałbym się, że Neo może chcieć sobie poradzić. Pochłonął je jednak z łatwością (dzięki Bogu za audiobooki) i widzę, że Rowling potrzebowała każdej strony, by rozwikłać niektóre ze złożonych historii, które spajają ten utwór w całość. Nie mogę się doczekać, by zobaczyć, jak potoczą się dalsze losy bohatera, bo wszystko staje się coraz bardziej zawiłe i mroczne, co z pewnością sprawi, że lektura będzie ekscytująca.

Książka opiera się na silnej narracji, która popycha ją do przodu z każdym rozdziałem, oraz na interesujących postaciach, które sprawiają, że czytelnik chce wiedzieć więcej o nich samych. Wiele można odkryć w tak prostych rzeczach, jak dialogi, ale wymaga to uwagi i poświęcenia. Mogę się tylko domyślać, że niektóre z tych okruchów chleba będą ważne w miarę rozwoju serii, więc staram się być na bieżąco ze wszystkimi aspektami dzieła, nawet jeśli wydają się błahe. Dłuższe rozdziały okazują się konieczne, aby upchnąć całą historię bez utraty tematu, który każdy z nich przedstawia żądnemu wrażeń czytelnikowi. Jest tylko kilka momentów, w których drapałem się po głowie, drobnych szczegółów, które czytelnicy, którzy czytają serię na okrągło, zauważą częściej niż ci, którzy rozłożyli sobie doświadczenie z książką w czasie. Zobaczymy, czy tak będzie dalej!

„Czara Ognia” to punkt zwrotny w całej serii – książka dojrzalsza, dłuższa i bardziej złożona niż poprzednie. Harry nieoczekiwanie zostaje uczestnikiem Turnieju Trójmagicznego, co oznacza serię niebezpiecznych prób, tajemniczych zagadek i wielkiego napięcia. Rowling pokazuje, że świat magii to nie tylko czary i zabawa – to również polityka, rywalizacja, a także ciemne siły, które zaczynają się budzić. Pojawia się nowy czarny charakter – Barty Crouch Jr., a Voldemort wraca do pełnej formy. Scena na cmentarzu, w której dochodzi do tego wydarzenia, jest jedną z najbardziej poruszających i przerażających w całej serii. Jednocześnie wątki szkolne, nowe szkoły (Durmstrang i Beauxbatons) oraz relacje między uczniami dają książce dodatkowy wymiar. To epicka, przełomowa część – dynamiczna, bogata i wciągająca. Zasłużone 5/5.

Przygody Pottera kontynuowane są w serii, która z każdą kolejną przeczytaną częścią przebija samą siebie! To, co zaczęło się jako interesująca historia o chłopcu czarodzieju, wciągnęło mnie bez reszty i wymagam jeszcze więcej, w miarę jak zagłębiam się w ciemną stronę magii. J. K. Rowling wykonuje mistrzowską pracę, tworząc historię, w której każdy znajdzie coś dla siebie, w swojej pierwszej opowieści, która naprawdę rozszerza fundamenty, jakie położyła, i rozwija je w o wiele bardziej szczegółową przygodę fabularną, która sprawdzi determinację każdego czytelnika, młodego czy starego. Niektórzy twierdzą, że jest to najlepsza z całej serii. Na podstawie dotychczas przeczytanych przeze mnie powieści muszę się z tym zgodzić z tymi opiniami! Mam nadzieję, że nowsi fani serii o Harrym Potterze są gotowi na przygodę życia, bo Rowling popycha ich w stronę przepaści, którą z przyjemnością będą odkrywać;-)

Jest lato przed czwartym rokiem nauki i Harry odlicza dni do opuszczenia domu Dursleyów i powrotu do Hogwartu. Jednak jego przyjaciele, Weasleyowie, mają dla niego niespodziankę, zanim trafi do książek. Pan Weasley zdobył kilka biletów na finał Pucharu Świata w Quidditchu. Oznacza to wczesny wyjazd od nienawidzącej go rodziny i możliwość zobaczenia najlepszych zawodników w świecie Quidditcha.

Podczas meczu Harry i wielu innych kibiców mają nadzieję, że tak właśnie będzie, ale pojawia się Voldemort i jego Śmierciożercy, którzy sieją spustoszenie wśród wszystkich zgromadzonych. Harry staje się dość zaniepokojony i jego wszechobecna blizna boli, być może jest to znak, że zło jest w drodze.

Po powrocie do szkoły Harry, Ron i Hermiona otrzymują nową niespodziankę - dowiadują się, że w Hogwarcie odbędzie się Turniej Trójmagiczny, czyli zawody między trzema najlepszymi szkołami czarodziejów w Europie: Hogwartem, Durmstrangiem i Beauxbatons. Trudne zadania, które mają sprawdzić umiejętności i odwagę "szkolnego mistrza" z każdej szkoły, pozwolą na nawiązanie koleżeństwa, ale mogą też okazać się śmiertelnie niebezpieczne, jeśli poprzednie turnieje będą dla nas wskazówką.

Uczniowie z Durmstrangu i Beauxbatons przyjeżdżają pod koniec października. W tym czasie uprawnieni zawodnicy umieszczają swoje nazwisko w Czarze Ognia, mając nadzieję, że podczas magicznej ceremonii zostaną wybrani na mistrza swojej szkoły. Choć trzy wybrane nazwiska to silni uczniowie, w Goblecie pojawia się napięcie, gdy nazwisko Harry'ego zostaje wybrane jako czwartego zawodnika, mimo że nie jest on pełnoletni. Nie można jednak przeciwstawić się Szatanowi Ognia, więc zostaje on dopuszczony do rywalizacji. Kto mógł to zrobić i z jakiego powodu?

Ron jest przekonany, że Harry szuka chwały i uwielbienia. To sprawia, że najlepsi przyjaciele przestają się do siebie odzywać, co stawia Hermionę w niezręcznej sytuacji, ponieważ stara się ona skupić swoją uwagę na pracy w szkole i nowym ruchu społecznym dotyczącym trolli domowych. Hermiona, która nigdy nie unika kontrowersji, walczy o ich poprawę, postępując wbrew temu, co większość czarodziejów od dawna akceptuje w samym Hogwarcie.

Pierwsze zadanie Turnieju Trójmagicznego wymaga od mistrzów walki ze smokami, co Harry odkrywa, że potrafi robić z pewną łatwością. Wygląda na to, że jego umiejętności gry w Quidditcha przyczyniły się do sukcesu. Współczynnik niebezpieczeństwa wydaje się na tyle wysoki, że Ron zdaje sobie sprawę, że Harry nie naraziłby się na niebezpieczeństwo dobrowolnie... Chłopcy są przekonani, że ktoś dodał imię do kielicha, by zaszkodzić Harry'emu.


Pomiędzy konkursami rok szkolny trwa, a Harry znajduje się w samym środku licznych kłopotów. Rita Skeeter, dziennikarka o srebrnym języku (i piórze), publikuje plotkarskie artykuły o Harrym i innych, które mają wiele konsekwencji i sprawiają wiele emocjonalnego bólu tym, którzy zostali zdemaskowani. Harry może mieć tylko nadzieję, że sprawy się uspokoją, choć wydaje się, że nikt nie jest poza zasięgiem, jeśli chodzi o oczernianie go i bycie pożywką dla szeptanych rozmów.

Drugie zadanie turnieju jest trudniejsze niż pierwsze. Polega na zebraniu czegoś z jeziora pełnego mer-ludzi. Pomoc jaką oferuje Harry kosztuje go prawie wszystko, choć sędziowie dostrzegają jego spóźnienie i przyznają mu wysokie noty za odwagę. Wygląda na to, że Harry doskonale nadaje się do Turnieju Trójmagicznego, choć z innych szkół wciąż dochodzą głosy, że jest on nielegalnym uczestnikiem.

Syriusz Black powraca w tajemnicy, by pomóc chronić swojego chrześniaka. To cieszy Harry'ego, ale tylko zwiększa presję i niepokój, bo Hogwart może wkrótce stać się miejscem śmiertelnego ataku. Teraz jest już całkowicie jasne, że ktoś chce śmierci Harry'ego, ale nikt nie potrafi jeszcze wskazać sprawcy.

Wszystko sprowadza się do ostatniego zadania turnieju, najtrudniejszego ze wszystkich wyzwań. Harry jest gotowy, ale nie może przypuszczać, kto i co go czeka. Śmierć wstrząsa wszystkimi, którzy oglądają turniej, a Voldemort pojawia się, mając nadzieję odzyskać wiele z mocy, którą stracił lata temu. Harry jest bezbronny, a to może oznaczać koniec jego pobytu w Hogwarcie, albo jeszcze gorzej... Mobilizacja do walki ze złym czarodziejstwem może być jedynym rozwiązaniem!

J.K. Rowling znów to zrobiła, oferując czytelnikom niezwykle zabawną historię, która z pewnością sprawi, że czytelnicy w każdym wieku będą rozmawiać jeszcze długo po skończeniu książki. Opowieść jest pełna niuansów, które spodobają się czytelnikom na różnych poziomach zaawansowania, sprawiając, że historia nabiera rumieńców niezależnie od tego, jak bardzo czytelnik rozumie ukryte znaczenia.

Harry Potter odzyskuje w tej historii niekwestionowaną rolę bohatera, dojrzewając wraz ze swoimi przyjaciółmi i kolegami czarodziejami, starając się odnieść sukces na czwartym roku studiów. Choć nie ma tu zbyt wiele historii, przeszłość Harry'ego staje się częścią jego teraźniejszości i przyszłości, ponieważ Rowling nieco szerzej omawia bliznę i jej symbolikę. Czytelnik poznaje też osobistą stronę Harry'ego, gdy w jego codziennych myślach zaczynają pojawiać się romantyczne zainteresowania, a szkoła schodzi na drugi lub trzeci plan. Być może nastoletni Harry zacznie się ujawniać i nadawać nowy smak kolejnym powieściom, w zależności od tego, jak poradzi sobie z trudnościami, które stawia przed nim Voldemort.

Rowling nadal oferuje czytelnikom silne postacie drugoplanowe - od kluczowych osób, które były obecne w całej serii, po nowe lub pomniejsze postaci, którym należy się trochę uwagi. Ciągły rozwój fabuły pozwala Rowling poszerzać świat czarodziejów i sprawia, że czytelnicy nie mogą się nudzić. Jak powiedział mi ktoś, kto usłyszał, że zabieram się za tę książkę: "Wkrótce przekonasz się, że Hogwart to tylko wierzchołek czarodziejskiej góry lodowej". Jakże prawdziwe okazało się to zdanie.

To była pierwsza z "prawdziwie złożonych powieści" w tej serii, książek, które wykraczają poza to, z czym spodziewałbym się, że Neo może chcieć sobie poradzić. Pochłonął je jednak z łatwością (dzięki Bogu za audiobooki) i widzę, że Rowling potrzebowała każdej strony, by rozwikłać niektóre ze złożonych historii, które spajają ten utwór w całość. Nie mogę się doczekać, by zobaczyć, jak potoczą się dalsze losy bohatera, bo wszystko staje się coraz bardziej zawiłe i mroczne, co z pewnością sprawi, że lektura będzie ekscytująca.

Książka opiera się na silnej narracji, która popycha ją do przodu z każdym rozdziałem, oraz na interesujących postaciach, które sprawiają, że czytelnik chce wiedzieć więcej o nich samych. Wiele można odkryć w tak prostych rzeczach, jak dialogi, ale wymaga to uwagi i poświęcenia. Mogę się tylko domyślać, że niektóre z tych okruchów chleba będą ważne w miarę rozwoju serii, więc staram się być na bieżąco ze wszystkimi aspektami dzieła, nawet jeśli wydają się błahe. Dłuższe rozdziały okazują się konieczne, aby upchnąć całą historię bez utraty tematu, który każdy z nich przedstawia żądnemu wrażeń czytelnikowi. Jest tylko kilka momentów, w których drapałem się po głowie, drobnych szczegółów, które czytelnicy, którzy czytają serię na okrągło, zauważą częściej niż ci, którzy rozłożyli sobie doświadczenie z książką w czasie. Zobaczymy, czy tak będzie dalej!

Jak już wspomniałam w recenzji książki "Harry Potter i więzień Azkabanu", zdecydowanie widać, że styl pisania Rowling bardzo się poprawił w porównaniu z pierwszymi dwiema książkami z tej serii. Ilość suspensu i zapowiedzi została bardzo dobrze wprowadzona i sprawiła, że czytanie było tak przyjemne. Pod koniec ciągle wstrzymywałam oddech, było tak wiele zwrotów akcji co przypominało jazdę kolejką wysokogórską! Widziałam już wcześniej wersję filmową, ale wiele z niej zapomniałam, więc byłam bardzo zaskoczona niektórymi odkryciami. Przygotowania do tych sytuacji były po prostu doskonałe!

Podobało mi się, że na początku mieliśmy okazję zobaczyć więcej interakcji między mugolami i czarodziejami, a także więcej scen poza Hogwartem. Była to miła odmiana i pomogła wnieść do historii nieco więcej realizmu (miło było zobaczyć, że czarodzieje i czarownice ekscytują się tak normalną rzeczą jak zawody sportowe!).

Jedną z moich ulubionych rzeczy w tej książce był portret przyjaźni. Harry, Ron i Hermiona zostali przedstawieni jako normalni nastolatkowie, którzy czasami kłócą się o najgłupsze rzeczy. Mam wrażenie, że to w pewien sposób wzmocniło ich przyjaźń.
Ogólnie rzecz biorąc, mam wrażenie, że w książce było dużo postępu i rozwoju w zakresie świata stworzonego przez autorkę, szczególnie mając na uwadze etap dorastania głównych bohaterów. Nie czytałam jeszcze kolejnych książek, więc oczywiście nie mogę powiedzieć, jak wiele z tego, co wydarzyło się w tej, odegra późniejszą rolę, ale i tak mam wrażenie, że dowiedziałam się wielu nowych rzeczy o świecie, w którym rozgrywa się ta historia, i o postaciach w nim występujących. I och, jak bardzo kocham te postacie, które stały mi się bliskie:-)