Gwardia wareska 988-1453

Gwardia wareska to elitarna formacja najemników wikińskich, która pełniła specjalną rolę w armii Cesarstwa Bizantyjskiego, pracując daleko od swojej rodzinnej Skandynawii. Jako potomkowie znakomitych wojowników, Waregowie odegrali kluczową rolę w triumfach cesarza Bazylego II, zwłaszcza podczas tłumienia rebelii w 988 roku. Grupę tę, liczącą około 6000 wojowników, niemal natychmiast przekształcono w osobistą straż cesarską, która z wiernością służyła kolejnym władcom Bizancjum.

Często określani mianem „obcych”, Waregowie zostali włączeni do gwardii pałacowej. Dowodził nimi oficer noszący tytuł akoluthosa, którego pochodzenie nie było związane ani ze Skandynawią, ani z Rusią. Mimo że zachowywali swoje tradycje zarówno w stroju, jak i w ekwipunku, ich uzbrojenie stanowiło ciekawą mieszankę elementów skandynawskich i bizantyjskich. Waregowie byli szczególnie znani z użycia potężnych toporów bojowych, które nieodmiennie świadczyły o obecności cesarza na polu bitwy.

Dzięki tej książce czytelnicy mają okazję zgłębić fascynującą historię jednej z najbardziej legendarnych jednostek w średniowiecznej panoramie militarnej.