Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Gorycz wygnania
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Książka oferuje polskiemu czytelnikowi szczegółowe spojrzenie na twórczość Terence'a Daviesa, brytyjskiego reżysera, którego filmy zyskują nowe uznanie w Wielkiej Brytanii. Od 2003 roku pojawiły się dwie analityczne książki oraz liczne artykuły w czasopismach filmoznawczych, a niedawno jego dzieła stały się dostępne w Polsce dzięki retrospektywie w TVP Kultura. W lipcu 2008 roku, podczas festiwalu Era Nowe Horyzonty, odbędzie się kompletna retrospektywa twórczości Daviesa z jego osobistym udziałem. Do tej pory w Polsce nie poświęcono jego pracom obszernej analizy filmoznawczej, pomijając dwa krótkie teksty Ewy Mazierskiej opublikowane w "Kinie" i "Iluzjonie".
Autor książki dokonuje systematycznej analizy wszystkich filmów Terence'a Daviesa, stworzonych na przestrzeni niemal trzech dekad. Wśród omawianych dzieł znajdują się: "Dzieci" (1976), "Madonna z dzieciątkiem" (1980), "Śmierć i przemienienie" (1983), "Dalekie głosy, martwe natury" (1988), "Kres długiego dnia" (1992), "Neonowa Biblia" (1995) oraz "Świat zabawy" (2000). Uzupełnienie stanowi eksperymentalna, autobiograficzna powieść Daviesa, "Hallelujah Now", opublikowana w 1984 roku. Książka kończy się obszernym wywiadem z reżyserem, który rzuca dodatkowe światło na jego twórczość.
Szczegółowo analizowane są filmy Daviesa, a autor podkreśla ich wzajemne związki i zaskakującą spójność w zakresie formy i tematyki, co pozwala traktować je jako całość. Szczególną uwagę zwraca na nietypową organizację czasową w filmach Daviesa, która burzy tradycyjną chronologię i nie oferuje linearności, oraz na sposób, w jaki kino pojawia się w jego dziełach – zarówno w sposób metaforyczny, autotematyczny, jak i poprzez liczne nawiązania do innych filmów.
W drugiej części książki skoncentrowano się na najnowszych adaptacjach literackich Daviesa: "Neonowej Biblii" według Johna Kennedy'ego Toole'a i "Świata zabawy" na podstawie powieści Edith Wharton. Autor wskazuje na głębokie powiązania między tymi adaptacjami a wcześniejszymi, autobiograficznymi filmami reżysera.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Książka oferuje polskiemu czytelnikowi szczegółowe spojrzenie na twórczość Terence'a Daviesa, brytyjskiego reżysera, którego filmy zyskują nowe uznanie w Wielkiej Brytanii. Od 2003 roku pojawiły się dwie analityczne książki oraz liczne artykuły w czasopismach filmoznawczych, a niedawno jego dzieła stały się dostępne w Polsce dzięki retrospektywie w TVP Kultura. W lipcu 2008 roku, podczas festiwalu Era Nowe Horyzonty, odbędzie się kompletna retrospektywa twórczości Daviesa z jego osobistym udziałem. Do tej pory w Polsce nie poświęcono jego pracom obszernej analizy filmoznawczej, pomijając dwa krótkie teksty Ewy Mazierskiej opublikowane w "Kinie" i "Iluzjonie".
Autor książki dokonuje systematycznej analizy wszystkich filmów Terence'a Daviesa, stworzonych na przestrzeni niemal trzech dekad. Wśród omawianych dzieł znajdują się: "Dzieci" (1976), "Madonna z dzieciątkiem" (1980), "Śmierć i przemienienie" (1983), "Dalekie głosy, martwe natury" (1988), "Kres długiego dnia" (1992), "Neonowa Biblia" (1995) oraz "Świat zabawy" (2000). Uzupełnienie stanowi eksperymentalna, autobiograficzna powieść Daviesa, "Hallelujah Now", opublikowana w 1984 roku. Książka kończy się obszernym wywiadem z reżyserem, który rzuca dodatkowe światło na jego twórczość.
Szczegółowo analizowane są filmy Daviesa, a autor podkreśla ich wzajemne związki i zaskakującą spójność w zakresie formy i tematyki, co pozwala traktować je jako całość. Szczególną uwagę zwraca na nietypową organizację czasową w filmach Daviesa, która burzy tradycyjną chronologię i nie oferuje linearności, oraz na sposób, w jaki kino pojawia się w jego dziełach – zarówno w sposób metaforyczny, autotematyczny, jak i poprzez liczne nawiązania do innych filmów.
W drugiej części książki skoncentrowano się na najnowszych adaptacjach literackich Daviesa: "Neonowej Biblii" według Johna Kennedy'ego Toole'a i "Świata zabawy" na podstawie powieści Edith Wharton. Autor wskazuje na głębokie powiązania między tymi adaptacjami a wcześniejszymi, autobiograficznymi filmami reżysera.
