Głębia Challengera

2/5<br> Słysząc wiele pozytywnych opinii i głosów zachwytu, sądziłam, że i moje zdanie na temat tej książki właśnie takie będzie. Tak się jednak nie stało i nie jest to zależne od wymagań i oczekiwań jakie z początku jej postawiłam.<br> Daną lekturę czytało mi się ciężko i z pewną dozą niechęci, aczkolwiek żyłam przekonaniem, że warto. Sądziłam, że treść może okazać się ważna, potrzebna, zaskakująca i zmieniająca postrzeganie. Rodząca się we mnie frustracja była wynikiem tej drugiej, morskiej perspektywy. Nie zainteresowała mnie ona i nużyła w większości fragmentów. Jedyne co budziło moje zaciekawienie to ten „rzeczywisty punkt widzenia” - niestety nie pojawiał się on aż tak często jak jego antagonistyczna wizja.<br> Rozumiem, że przenośnia była ważnym elementem fabuły, aby ukazać chorobę psychiczną w odpowiednim świetle, wskazać czytelnikowi sposób w jaki można ją rozumieć, zmniejszać piętno stygmatyzacji, ale taka koncepcja mnie nie przekonała. Mimo to doceniam poruszanie ważnych społecznie tematów, nawet jeśli sposób ich podania mi nie odpowiada.