Emilia. Meble, muzeum, modernizm

Portret Emilii, legendarnego budynku w Warszawie, to fascynująca opowieść o miejscu, które na przestrzeni lat zdążyło wpisać się w pamięć mieszkańców miasta. Ta całkowicie przeszklona, piętrowa konstrukcja z unikatowym, dynamicznie łamanym dachem, znajduje się w otoczeniu warszawskich wieżowców i jest doskonale znana miłośnikom PRL-owskich komedii, takich jak "Nie lubię poniedziałku". Oferuje również wartość dla entuzjastów sztuki współczesnej i architektury modernistycznej.

Emilia, oddana do użytku w 1970 roku, przez lata była jednym z najbardziej rozpoznawalnych domów meblowych Warszawy. W 2012 roku stała się tymczasową siedzibą Muzeum Sztuki Nowoczesnej, przyciągając tłumy miłośników kultury, oferując między innymi wystawy takich twórców jak Andrzej Wróblewski, zimowe atrakcje z torami do sankorolek, festiwale muzyki klasycznej, jak Kwartesencja, czy pokazy kina awangardowego.

Pomimo niepozornego wyglądu zewnętrznego, wnętrze Emilii zaskakuje przestronnością, idealnie dopasowując się do różnych rodzajów ekspozycji, od mebli po sztukę. Emilia jest jednym z najbardziej intrygujących przykładów powojennego modernizmu i jedynym z nielicznych zachowanych budynków handlowych z tego okresu. Niestety, istnieje groźba jego wyburzenia.

Książka "Emilia: meble, muzeum, modernizm" to szczegółowa biografia budynku, przybliżająca jego historię na tle odbudowy śródmieścia Warszawy oraz absurdów socjalistycznego handlu, spisana przez Błażeja Brzostka i innych historyków architektury. Opowiada o transformacji Emilii w kulturalne centrum miasta w ostatnich latach i bada, dlaczego polski modernizm, reprezentowany przez takie perełki, jak Emilia, jest dziś zagrożony i jak możemy go chronić.

W książce znajduje się również bogaty zbiór zdjęć archiwalnych oraz współczesna dokumentacja fotograficzna autorstwa Mai Wirkus, znanej fotografki architektury, która w mistrzowski sposób uchwyciła urok i unikalność tego miejsca.