Ebsambul. Sceny nubijskie

"Ebsambul. Sceny nubijskie" to jedno z mniej znanych dzieł Józefa Juliana Sękowskiego, twórcy cenionego za swoje przenikliwe spojrzenie na ówczesną rzeczywistość. Opowiadanie, będące swego rodzaju satyrą, koncentruje się na podróżnikach oraz tzw. starożytnikach, czyli tych, którzy poszukują doświadczeń i wiedzy związanej ze starożytnym Egiptem, często lekceważąc miejscową ludność i jej kulturę. Autor, w specyficzny sposób ukazując absurdy rodzącej się egiptologii, wskazuje na problem swobodnego wywozu zabytków oraz paternalistyczne podejście przyjezdnych badaczy.

Józef Julian Sękowski, orientalistyczny autorytet XIX wieku, łączył w sobie różnorodne talenty: był podróżnikiem, badaczem, tłumaczem, a także profesorem uniwersyteckim i wydawcą tekstów źródłowych. W życiu literackim znany był także jako Baron Brambeus. Angażując się w krytykę zachodnich badaczy Orientu, nawoływał do głębszego zrozumienia i zaangażowania w kulturę Wschodu, sprzeciwiając się jednocześnie europocentrycznemu przekazowi. Dzięki swojej interdyscyplinarnej działalności wywarł znaczący wpływ na literaturę oraz kształtowanie się badań orientalnych w Rosji pierwszej połowy XIX wieku.