Dziennik Reni Spiegel

Po siedemdziesięciu latach odkryto w nowojorskiej skrytce bankowej niezwykły pamiętnik autorstwa Renii Spiegel, który stał się prawdziwą sensacją dzięki publikacji przez wydawnictwo Penguin. Renia była polską Żydówką, która zginęła w 1942 roku, mając zaledwie 18 lat, zastrzelona przez niemieckiego żołnierza.

Zaczęła prowadzić swoje zapiski w wieku piętnastu lat, mieszkając wraz ze swoją młodszą siostrą Arianą u dziadków w Przemyślu. W swoim dzienniku szczegółowo opisywała codzienność wojenna, pełną dramatyzmu – ukrywanie się przed nalotami, zaginięcia żydowskich rodzin oraz powstawanie getta. Zapiski Renii oddają jej tęsknotę za matką, od której była oddzielona wraz z siostrą.

Jej pamiętnik ukazuje nie tylko traumy wojny, ale także typowe dla młodzieńczego wieku emocje. Renia dzieli się swoimi doświadczeniami pierwszej miłości do Zygmunta Schwarzera, opisuje pełne uroku pocałunki i przywołuje lekkie, codzienne historie, a także wyraża swój podziw dla natury. Młodzieńcza egzaltacja miesza się tutaj z ponurą rzeczywistością, a poetyckie refleksje przeplatają się z opisami wojennego koszmaru.