Dzienniczek św Siostry Faustyny Wybór tekstów

Jezus pozwolił Siostrze Faustynie zgłębić ogrom swej miłosiernej miłości, wzywając ją do jej rozpowszechniania poprzez życie, działania, słowa oraz modlitwy. Przekazał jej nowatorskie formy oddawania czci Miłosierdziu Bożemu, takie jak obraz z napisem "Jezu, ufam Tobie", obchodzenie święta Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia i propagowanie szacunku dla Miłosierdzia. Z tymi praktykami Jezus wiązał wielkie obietnice, pod warunkiem, że będą wykonywane z ufnością w Boga i miłosierdziem wobec innych ludzi. Podczas zapytania przez Zgromadzenie o powód prowadzenia "Dzienniczka" przez Siostrę Faustynę, jej spowiednik, ks. Michał Sopoćko, wyjaśnił, że będąc profesorem w Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, nie miał możliwości wysłuchać długich spowiedzi Siostry Faustyny w konfesjonale. Dlatego polecił jej, aby spisywała swoje myśli i doświadczenia w zeszycie, który mógł okresowo przeglądać. Tak właśnie powstał "Dzienniczek" [List ks. Sopoćki z 6 marca 1972]. Oprócz tego zalecenia, Siostra Faustyna wielokrotnie w swoim "Dzienniczku" wspomina o bezpośrednim nakazie pisania, danym jej przez Jezusa [zob. Dz. 372, 459, 895, 965, 1160, 1457, 1665 i inne]. Zawsze warto mieć "Dzienniczek" pod ręką. Czytaj go, dziel się z innymi opowieściami o Bożym Miłosierdziu – tej drugiej nazwie miłości. Niezależnie od wszystkiego, miłosierdzie Cię odnajdzie.