św. Faustyna Kowalska - sylwetka autora

Siostra Maria Faustyna Kowalska, znana jako apostołka Miłosierdzia Bożego, jest uznawana przez teologów za jedną z wybitnych mistyczek Kościoła katolickiego. Urodziła się jako Helena Kowalska 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu, jako trzecia z dziesięciorga dzieci Stanisława Kowalskiego i Marianny z domu Babel. Dwa dni później została ochrzczona w kościele św. Kazimierza w Świnicach Warckich. Jej chrzestnymi byli Konstanty Bednarek i Marianna Szewczyk. Już w wieku siedmiu lat zaczęła odczuwać powołanie do życia zakonnego, a w 1914 roku przyjęła I Komunię Świętą. Dwa lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej w Świnicach Warckich, lecz musiała ją przerwać po trzech latach, by ustąpić miejsca młodszemu rodzeństwu. Mając szesnaście lat, zaczęła pracować u Leokadii i Kazimierza Bryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim. Po roku poinformowała rodziców o swoim zamiarze wstąpienia do zakonu, spotykając się z odmową. Wyjechała zatem do Łodzi, gdzie zamieszkała u krewnego, Michała Rapackiego, i pracowała jako służąca u tercjarek franciszkańskich. W lutym 1923 roku podjęła się pracy u Marcjanny Sadowskiej, właścicielki sklepu spożywczego w Łodzi.

W 1924 roku, podczas zabawy w łódzkim parku "Wenecja", doznała wizji Jezusa, który polecił jej wstąpienie do zakonu. Podjęła więc decyzję o wyjeździe do Warszawy bez zgody rodziców. Przebywając w Ostrówku, pracowała u Aldony i Samuela Lipszyców, i poszukując zakonu, który ją zaakceptuje. Ostatecznie matka Michaela Moraczewska z Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przyjęła ją pod warunkiem zebrania posagu. Przez kolejny rok Helena pracowała u Lipszyców, by spełnić ten warunek, i 1 sierpnia 1925 roku wstąpiła do zakonu, przyjmując imię Maria Faustyna.

W ciągu lat zakonnego życia Faustyna pełniła różnorodne obowiązki, od kuchni po opiekę nad ogrodem. W 1926 roku, po przyjęciu habitu, rozpoczęła nowicjat, a w 1928 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Następnie została skierowana do nowych placówek zakonnych, m.in. w Wilnie, Płocku i Krakowie. W 1931 roku rozpoczęła III probację, a w 1933 roku złożyła śluby wieczyste. W Wilnie podjęła się zadania opieki nad ogrodem klasztornym. Na prośbę spowiednika, ks. Michała Sopoćki, prowadziła "Dzienniczek" dokumentujący jej mistyczne przeżycia, wizje i objawienia dotyczące Miłosierdzia Bożego, m.in. namalowania obrazu "Jezu, ufam Tobie", modlitw Koronki do Miłosierdzia Bożego oraz ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego. Jej misją było szerzenie kultu Miłosierdzia i przekazywanie prawdy o miłości Boga do ludzi.

Faustyna cierpiała na gruźlicę, której nie udało się zdiagnozować we wczesnym etapie choroby. Pomimo chwilowego uzdrowienia, które traktowała jako dar, jej stan zdrowia uległ pogorszeniu i ostatecznie zmarła 5 października 1938 roku. Jej pogrzeb odbył się w Łagiewnikach, gdzie została pochowana na cmentarzu zakonnym. W 1966 roku jej szczątki przeniesiono do kaplicy klasztornej. Dzień beatyfikacji Siostry Faustyny, 18 kwietnia 1993 roku, był momentem odsłonięcia relikwiarza na ołtarzu w Łagiewnikach, pod słynnym obrazem "Jezu, ufam Tobie" namalowanym przez Adolfa Hyłę.