Dzieła zebrane. Szkice literackie

Drugi tom "Dzieł wszystkich" autorstwa Bolesława Leśmiana poświęcony jest krytycznemu i eseistycznemu dorobkowi pisarza. W momencie jego pierwszego wydania w 1959 roku przez PIW, te wcześniej zapomniane i nigdy niepublikowane w formie książkowej teksty stanowiły prawdziwą niespodziankę dla czytelników. Obecna edycja została wzbogacona o wcześniej pominięte utwory, co ponownie może zaskoczyć odbiorców. Zbiór nie tylko spełnia warunki "Dzieł wszystkich", ale także ukazuje Leśmiana jako twórcę, który już na wczesnym etapie swej kariery wnikał w tematykę kulturową, filozoficzną oraz estetyczną, co miało wpływ na jego dalszą twórczość poetycką. Książka pełni rolę literackiego manifestu końca Młodej Polski, stanowiąc osobiste wyznanie autora, zanim na scenie pojawiły się manifesty Awangardy i Skamandrytów. Leśmian w swoich esejach często odnosił się do poezji epoki, w tym do dzieł mniej znaczących. Jednym z jego pamiętnych stwierdzeń na temat poetyckiej twórczości jest metafora dotycząca złych wierszy: choć są błędami, wnoszą swój wkład do ogólnego ogrodu poezji, na równi z wybitnymi utworami. Zbiór ten jest zatem istotny zarówno dla zrozumienia poezji Leśmiana, jak i dla polskiej historii literatury, stanowiąc dzieło wciąż cenne i aktualne.