Dunkel

Mam na imię Dunkel. Posłuchaj tej opowieści — nie będzie przyjemna ani łatwa. Zabiorę cię w miejsce, do którego nie chcesz iść, ale musisz to zrobić. Jestem Twoją ciemnością. Poznanie mnie oznacza poznanie siebie. Pójdź ze mną w podróż na Dolny Śląsk, do roku 1945. Zobaczysz, jak wszystko się skończyło i jak zaczęło. Poznasz Franię, Franciszka, Kazię i Władka. Ciągle będziesz ich pamiętać. Przemierzaj to ze mną — będzie ciemno, więc trzymaj mnie za rękę. Spójrz na mnie w lustrze.

Dunkel jest jedną z najstraszniejszych i jednocześnie fascynujących książek, jakie niedawno przeczytałam. To dzieło pięknie opowiadające o ciemności wewnątrz nas. Jeśli szukasz horroru, odnaleźć tu możesz klimat bardziej zbliżony do prozy Łukasza Orbitowskiego niż Deana Koontza. Polecam każdemu, kto ceni dobrą literaturę. - Anna Kańtoch

Jakub Bielawski w swojej nowej powieści przenosi nas na powojenne Ziemie Odzyskane — jeszcze nie polskie, ale już nie niemieckie. To jednak przede wszystkim wędrówka po ciemności, którą przejęliśmy od przodków. Dunkel hipnotyzuje czytelnika, odkrywa w nas miejsca, które wolelibyśmy ominąć. Powieść jest osobista, szczera do bólu. Bielawski maluje czernią odcieniami, o których istnieniu nie mamy pojęcia. Dunkel przemawia każdym zdaniem jak najlepsza blackmetalowa pieśń. Warto ją przeczytać, nie tylko jeśli nie boisz się ciemności, ale szczególnie jeśli się boisz. - Radek Rak

Bielawski w swoich opowieściach tworzy gęsty, lepki klimat, który powoli wnika w myśli czytelnika, budząc ukryte, atawistyczne lęki. Już Ćma była mistrzowska w budzeniu niepokoju, który trwał wiele dni. Dunkel pozostanie z wami jeszcze dłużej. Gorąco polecam! - Jakub Ćwiek