Doświadczenie duchowości

Przedmiotem naszych intelektualnych dociekań uczyniliśmy filozofię i
literaturę, ponieważ również one - obok religii - roszczą sobie prawo do
intelektualnej i artystycznej eksploracji doświadczenia duchowości. Dlatego o
doświadczeniu duchowości mówimy w kontekście filozoficzno-literackim. Nie
chodziło nam o zrekonstruowanie jakiejś teorii, która uwolni badany przedmiot od
przypisywanej mu przez interpretacyjną tradycję niepoznawalności i
niejednoznaczności. Nasz zamiar jest o wiele skromniejszy - chcemy mówić o
doświadczeniu duchowości dwoma językami: filozofii i literatury. Pierwsza część
książki charakteryzuje się zatem większym stopniem ogólności formułowanych
rozważań. Natomiast w części drugiej skupiamy się na analizie literackiego
doświadcze(a)nia duchowości, czyli jej artystycznych wizualizacjach. Piszemy
przede wszystkim o pewnej istotnej potencji literatury, która manifestuje się
wykraczaniem poza jej wąsko rozumianą funkcję poetycką. Sprowadza się ona do
chęci artystycznego uchwycenia kategorii, która od zawsze była związana z
religią i filozofią - duchowości i jej doświadcze(a)nia. W ten sposób zostaje
przerzucony swoisty intelektualny most pomiędzy ogółem i szczegółem.
Ze
Wstępu