Ciemne sekrety. Sebastian Bergman. Tom 1

<p>Ta seria książek nie bez powodu nosi tytuł “Sebastian Bergman”. Szwedzki psycholog i policyjny profiler, którego poznajemy w pierwszej wspólnej książce Michaela Hjortha oraz Hansa Rosenfeldta całkowicie dominuje w powieści “Ciemne sekrety”. Jest chamski, zadufany w sobie, okrutny, sprytny, nielojalny, ma tendencje do popadania w obsesje i najwyraźniej nie jest najlepszym przyjacielem, jakiego można mieć. Jest też fantastyczną postacią, którą można pokochać albo znienawidzić.</p><p>Jest coś niesamowicie zabawnego w obserwowaniu, jak ktoś raz po raz zachowuje się niewłaściwie, z całkowitym lekceważeniem innych i ich konwenansów. Sebastian sypia ze świadkami, jest nielojalny wobec starszego detektywa, Torkela, który podejmuje ryzyko oferując Bergmanowi pracę, jest nieuprzejmy wobec każdego, na kogo patrzy z góry lub kogo nie lubi, i dręczy wysoce kompetentne detektywki z zespołu Torkela, Vanję i Ursulę, które nie mogą go znieść.</p><p>Jaki jest jego problem? Od czego zacząć? Oczywiście stracił żonę i małą córkę w tsunami na Oceanie Indyjskim w 2004 roku, co zrujnowało jego karierę i doprowadziło go do alkoholowego upadku. Ale jego wściekłość na życie zaczęła się wcześniej, w buncie przeciwko rodzicom z klasy średniej, których nie widział od dziesięcioleci, a którzy teraz zmarli, przy czym niedawna śmierć matki sprowadziła go z powrotem do rodzinnego Vasteras. Jakkolwiek byli wobec niego chłodni, zastanawiamy się, czy jego wstręt do nich i całe życie złego zachowania są całkowicie uzasadnione. Szperając w "gratach" w rodzinnym domu, znajduje listy, z których wynika, że 30 lat wcześniej nieświadomie mógł być ojcem dziecka. Czy powinien odszukać matkę i dziecko? Czy to druga szansa dla Sebastiana na odnalezienie sensu i przynależności w swoim życiu?</p><p>Do tego dochodzi wątek kryminalny - ktoś został zamordowany. Nastolatek został brutalnie zaatakowany nożem, a jego ciało wrzucono do wody w lesie. Zmęczony Sebastian wkracza do akcji, by uzyskać dostęp do policyjnego komputera i odnaleźć kobietę, której już nie pamięta, a która może być matką jego dziecka. W miarę rozwoju sprawy Sebastian przekonuje się do Vanji i ponownie zaczyna poważnie traktować swoją pracę.</p><p>To wciągająca powieść, świetna zagadka, ale zdominowana przez przekonujące, wiarygodne postacie. Tematem przenikającym całą historię jest ból i radość oraz znaczenie więzi między rodzicami a dziećmi, podkreślone na przykład przez ofiarę, Rogera, który odrzucił swoją nudną matkę, która z kolei jest odrętwiała z powodu jego zabójstwa Również starsza detektyw Hanser jest dotknięta bólem - musi żyć ze stratą swojego 14-letniego syna, choć jej małżeństwo tego nie przetrwało. Kontrastuje to z Vanją, która kocha swojego ojca, oraz Torklem, który ma szczęśliwy związek z córką, natomiast od komicznego gliniarza Haraldsona żona oczekuje, że będzie uprawiał seks na okrągło, aby mogli założyć rodzinę. Wszystko to przyćmiewa zerwanie Sebastiana z rodzicami i krótkotrwałe ocalenie z żoną i dzieckiem.</p><p>“Ciemne sekrety” to jedna z tych rzadkich powieści, które tak dużo dają radości, że ze smutkiem odkłada się skończoną lekturę na półkę. Michael Hjorth oraz Hans Rosenfeldt stworzyli wspaniałą historię pełną intryg, mroku, humoru, czułości i bólu.</p>

<p>Bardzo mi się podobała ta książka. Zaczynając pierwszą powieść ze wspólnej serii Michaela Hjortha oraz Hansa Rosenfeldta o tytule “Ciemne sekrety”, nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać, ale jak widać - zostałam bardzo mile zaskoczona.</p><p>Historia zaczyna się bardzo mocno, od brutalnego morderstwa Rogera Erikssona, szesnastolatka, w okolicznościach delikatnie mówiąc podejrzanych. Ta zbrodnia prowadzi do skomplikowanego śledztwa Krajowej Policji Kryminalnej oraz Sebastiana Bergmana, próbującego znaleźć odpowiedzi, cofającego się po śladach ofiary i wielokrotnie wpadającego w ślepe zaułki i mylące pułapki.</p><p>Myślę, że jednym z powodów, dla których tak bardzo podobała mi się ta książka jest to, że opowiada o realistycznym i bardzo wiarygodnym policyjnym śledztwie, co nie zawsze zdarza się w tym gatunku, ponieważ większą wagę przykłada się do szybkiej i pełnej akcji narracji niż do realistycznej. Pod tym względem bardzo podobało mi się poznawanie poszczególnych członków wydziału zabójstw, z których chciałabym wyróżnić dwóch.</p><p>Vanja jest moją ulubienicą z początkowej części tej historii (później pojawia się nowy członek, o którym jeszcze opowiem), silna kobieta o godnym podziwu instynkcie policyjnym i przenikliwej inteligencji. Jednak to Sebastian Bergman był postacią, która najbardziej urzekła mnie przez całą książkę. Psycholog i były kolega z wydziału zabójstw, został zmuszony do opuszczenia jednostki i całej swojej pracy z powodu traumatycznego wydarzenia w swojej przeszłości. Sebastian to postać udręczona, ale o ciekawym i czujnym umyśle, nieco kapryśnym charakterze i ostrym języku. Okoliczności wciągają go w śledztwo w sprawie zbrodni i to on ostatecznie odkrywa prawdę o całej tajemnicy otaczającej miasteczko Vasteras.</p><p>Opowiedzenie tej historii, pod względem wybranego przez autora formatu narracji, wydaje mi się absolutnym sukcesem i dopełnieniem zawiłego wątku morderstwa. Jako czytelnicy znamy punkt widzenia każdej z postaci biorących udział w historii, w tym samego sprawcy brutalnej zbrodni, co wzbogaca bohaterów i czyni całą fabułę o wiele bardziej wiarygodną i realistyczną.</p><p>Na zakończenie chciałabym wspomnieć o tym, że ta książka ma WSPANIAŁE ZAKOŃCZENIE. Tak, piszę to wielkimi literami, bo rozwiązanie sprawy wprawiło mnie w taki szok, że nie mogę o nim nie wspomnieć - oczywiście bez spoilerów. Uwielbiam to, że właśnie wtedy, gdy myślałam, że złapałam rozwiązanie i wydawało się, że rozgryzłam całą sprawę, to przybrała ona niespodziewany obrót i zostawłia mnie dosłownie z otwartymi ustami.</p><p>Tak więc tutaj kończy się moja krótka recenzja "Ciemnych sekretów pierwszego tomu sagi o Sebastianie Bergmanie, którą z pewnością będę kontynuować, ponieważ zostałam pozostawiona, chcąc więcej i ponieważ pokochałam ją pod każdym względem! &nbsp;Michael Hjorth, Hans Rosenfeldt - zapiszcie sobie w umysłach te nazwiska i śledźcie każde ich poczynania!</p>