Boska analogia

Michał Fostowicz w książce „Boska analogia. William Blake a sztuka starożytności” przedstawia fascynujący obraz Williama Blake'a, artysty i wizjonera, który swoją działalnością wykraczał poza typowe ramy twórczości artystycznej. Blake, żyjący w latach 1757–1827, jawi się jako postać niezwykła i trudna do jednoznacznego zdefiniowania jak na europejskie standardy. Czesław Miłosz trafnie określa go mianem „świadomego następcy biblijnych proroków”, co podkreśla jego głębokie zaangażowanie duchowe oraz misję, z którą związał swoje życie. Pomimo że Blake zarabiał na życie jako rytownik, jego artystyczny wyraz obejmował zarówno słowo, jak i obraz. Choć często określany jako myśliciel, religijny reformator i herezjarcha, sam Blake nigdy nie pragnął przybrać innej roli niż ta artysty. Jednak jego twórczość zdaje się przekraczać współczesne definicje sztuki i poezji, oferując coś na kształt epifanii, duchowego odkrycia i przewodnictwa. Dzieło Blake’a, przypominające swoje mityczne początki, łączy w sobie poznanie ze sztuką, stając się prawdziwie natchnionym przekazem dla przyszłych pokoleń.