Biskup Gawlina wobec Żydów w czasie II wojny...

Czy możemy uznać, że antysemityzm i antyżydowskość to jedno i to samo? Czy każdy, kto wyraża negatywne opinie o Żydach, powinien być automatycznie nazywany antysemitą? Opisując postawy Polaków wobec Żydów od czasów I wojny światowej do 1944 roku, książka przedstawia różnorodność podejść: od jawnej wrogości i przemocy, poprzez dyskryminację i odrzucenie, aż po akty zrozumienia, pomocy i ratowania bez względu na wyznanie. Na relacje Żydów i chrześcijan mocno wpływał brak chęci do asymilacji, co obie strony odczuwały jako potencjalne zagrożenie dla swojej tożsamości religijno-narodowej. Dialog między nimi był praktycznie nieobecny. W kontekście tych trudnych realiów, autor przygląda się postawie biskupa polowego Józefa Gawliny wobec Żydów. Dzięki dogłębnej analizie historycznych danych ujawnia się obraz Gawliny jako patrioty, który mimo swoich antyżydowskich poglądów (nie mylonych z antysemityzmem), aktywnie ratował Żydów podczas II wojny światowej.