Bezsenne noce, senne dni

Gdyby pewnego dnia latarnia uliczna nie została naprawiona, jej światło nie oświetlałoby sypialni Eweliny i Radka. Ewelina spałaby wtulona w męża, zamiast noc w noc wpatrywać się w jego twarz i rozmyślać o początkach ich znajomości oraz ich pierwszej randce, kiedy poczuła się zakochana. Zrozumiała teraz, że to było tylko zauroczenie. Gdyby mogła cofnąć czas, nigdy nie wyszłaby za Radka, bo jako Ewelina Rita, nazwana na cześć prababki z ziemiańskiego rodu, popełniła błąd, wychodząc za mężczyznę z wiejskiego środowiska. Chociaż przypominał, z wyglądu, Roberta Redforda, zabrakło mu tego samego charakteru. W oczach Eweliny Redford był symbolem męskości i zdecydowania.

Ewelina, analizując swoje małżeństwo, postanawia, że zakończy relację z Radkiem. Wciąż nie wie, jak to osiągnąć, ponieważ nie rozważa ani morderstwa, ani rozwodu, nie chce być rozwódką ani wdową. Pragnie jedynie być samotną kobietą, lecz nie osamotnioną.

Jako osoba samotna, ale nie pozostawiona na pastwę samotności, Ewelina wierzy, że będzie mogła prowadzić życie różne od tego, które wiedzie w obecnym, kłótliwym i monotonnym małżeństwie.