Ballada o drobnym karciarzu

„Obrzydliwie dobre, perwersyjnie etyczne.” Osborne, obok Houellebecqa i Amisa, jest dziś jednym z czołowych moralistów współczesnej literatury – pisze Juliusz Kurkiewicz, krytyk literacki „Gazety Wyborczej”. W swojej najnowszej książce, której akcja rozgrywa się w Makau, autor maluje obraz miasta błyszczących kasyn, które przyciągają takich ludzi jak lord Doyle. To miejsce stworzono dla outsiderów i wyrzutków – to ich stolica hazardu, gdzie mogą znaleźć zarówno ucieczkę, jak i zapomnienie.

Doyle spędza noce, grając w bakarat, zanurzając się w wirze gry i alkoholu, aby w dzień odpoczywać w luksusowym hotelu. Coraz bardziej bezwzględne wyczerpywanie się środków finansowych zdaje się dla niego nieistotnym detalem, gdyż najważniejsza jest dla niego sama gra. Zwycięstwo daje mu satysfakcję, a przegrana – gorzką refleksję, w której się zatraca.

Pewnej nocy, w jednym z licznych kasyn, Doyle poznaje młodą call girl. Nieoczekiwanie, to przypadkowe spotkanie przekształca się w więź zbudowaną na porozumieniu, a ona staje się pierwszą osobą, która poznaje tajemnice jego przeszłości. Dla obu ta relacja może być szansą na odkupienie, jednak w świecie pełnym iluzji, jakim jest Makau, zaufanie nie ma trwałych fundamentów.

Dzieło Osborne’a, podobnie jak klasyki Dostojewskiego czy Grahama Greena, fascynuje tematyką nałogu, samotności i nieustannie ciążącego poczucia winy. „Piękno tej powieści tkwi w elegancji i precyzji języka, które potrafią ukazać kiczowaty blask Makau w serii mistrzowskich miniatur” – zauważa The Guardian.