Henry Lawson - sylwetka autora

Ojciec Henry'ego Lawsona, pochodzący z Norwegii Niels (Peter) Hertzberg Larsen, przybył do Australii w 1855 roku, kiedy gorączka złota przyciągnęła wielu poszukiwaczy do Melbourne. W Australii Niels spotkał Luisę Albury, z którą wziął ślub 7 lipca 1866 roku w Mudgee. Wówczas miał 32 lata, a Luisa 18. Ich nazwisko zostało z czasem dostosowane do angielskich standardów jako Lawson. Związek ten zaowocował czworgiem dzieci, z których Henry był najstarszym.

Ze względu na częste nieobecności ojca, Henry już jako dziecko musiał pomagać w opiece nad młodszym rodzeństwem. Był chłopcem skrytym i raczej introwertycznym. Edukację rozpoczął w 1876 roku, uczęszczając do szkoły publicznej w Eurunderee. W tym samym roku stracił częściowo słuch w wyniku infekcji ucha, a w ciągu kolejnych pięciu lat jego słuch pogarszał się do tego stopnia, że w wieku 14 lat był już praktycznie głuchy.

Przez pewien okres pracował z ojcem na budowach w Górach Błękitnych. W międzyczasie jego matka przeniosła się do Sydney i zaangażowała się w ruch feministyczny. W 1883 roku Henry dołączył do niej w Sydney, podejmując pracę jako malarz pokojowy, a jednocześnie uczęszczając na kursy wieczorowe w celu dalszej edukacji, której jednak nie udało mu się zakończyć z powodzeniem.

Pod wpływem znajomych swojej matki, Henry zaczął pisać pierwsze politycznie zaangażowane wiersze. Jego debiutancki utwór, "A Song of the Republic", został opublikowany w czasopiśmie The Bulletin 1 października 1887 roku. Z kolei w 1891 roku Gresley Lukin zaproponował mu pracę w magazynie Boomerang w Brisbane. Lawson przeniósł się tam i zaczął publikować zarówno w Boomerang, jak i w The Worker, wydawanym przez Williama Lane'a. Niestety, już w październiku tego samego roku, z powodu problemów finansowych, Boomerang zakończył z nim współpracę, co zmusiło go do powrotu do Sydney.

W latach 1890-1895 Henry był związany z Mary Gilmore, która w swoich wspomnieniach napomniała o ich nieoficjalnych zaręczynach, aczkolwiek nie ma dowodów na planowanie przez nich małżeństwa. Rok 1892 przyniósł Lawsonowi zlecenie od The Bulletin na podróż do Bourke, której owocem stały się liczne utwory krytykujące romantyczne przedstawienia australijskiego buszu, popularne w twórczości Banjo Patersona.

15 kwietnia 1896 roku Henry poślubił Berthę Bredt, córkę wpływowej politycznej działaczki Berthy McNamara. Para miała dwoje dzieci: Josepha i Berthę. Mimo tego ich małżeństwo nie było szczęśliwe, a w kwietniu 1903 roku Bertha wystąpiła o separację.

Henry zmagał się z alkoholizmem i kilkakrotnie przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Próba samobójcza w 1902 roku oraz aresztowania za niedostarczanie alimentów na dzieci dopełniały jego trudne życie. Gdy był już niezdolny do funkcjonowania samodzielnie, wsparcie okazała mu przyjaciółka Isabel Byers. W 1920 roku otrzymał zasiłek od Commonwealth Literary Fund w wysokości 1 funta tygodniowo. Henry Lawson zmarł na skutek udaru mózgu 2 września 1922 roku. Jego pogrzeb, który odbył się 4 września 1922 na cmentarzu Waverley, miał charakter państwowy, co wcześniej zarezerwowane było jedynie dla wysokich urzędników państwowych i gubernatorów.