Elizabeth Bowen - sylwetka autora

Angielsko-irlandzka pisarka Elizabeth Bowen jest znana zarówno z powieści, jak i zbioru opowiadań. Urodzona jako córka Henry'ego Charlesa Cole Bowena i Florence Colley Bowen, naznaczyła swoją karierę niezwykłym talentem literackim. Jej życie zmieniło się znacząco, gdy w 1907 roku jej ojciec zachorował psychicznie, zmuszając ją i jej matkę do przeprowadzki do Anglii, gdzie ostatecznie zamieszkały w Hythe. W 1912 roku, po śmierci matki, opiekę nad Elizabeth przejęły ciotki.

Kontynuując edukację, uczęszczała do Downe House School, a później do szkoły artystycznej w Londynie, gdzie odkryła swoją pasję do pisania. Związała się z elitarną Bloomsbury Group i zaprzyjaźniła się z Rose Macaulay, która pomogła jej wydać pierwszą książkę "Encounters" w 1923 roku. Tego samego roku poślubiła Alana Camerona, który pracował dla BBC. Ich małżeństwo opisywano jako satysfakcjonujące, mimo że pozbawione było miłości fizycznej. Elizabeth prowadziła jednak kilka znaczących romansów, w tym z kanadyjskim dyplomatą Charlesem Ritchiem oraz z irlandzkim pisarzem Seánem Ó Faoláin, a także amerykańską poetką May Sarton.

Bowen i jej mąż początkowo mieszkańcy okolic Oksfordu, gdzie zaprzyjaźnili się z postaciami takimi jak Maurice Bowra oraz John i Susan Buchan. To tam stworzyła swoje wczesne dzieła, jak "The Last September" (1929). Po sukcesie "To the North" (1932), para osiadła w Londynie, gdzie Elizabeth napisała między innymi "The House in Paris" (1935) oraz "The Death of the Heart" (1938).

W 1930 roku Bowen odziedziczyła Bowen's Court, co uczyniło ją pierwszą kobietą w historii rodziny, która sprostała tej odpowiedzialności. Choć pozostali w Anglii, często odwiedzała Irlandię. W trakcie II wojny światowej pracowała dla Brytyjskiego Ministerstwa Informacji. Jej konserwatywne poglądy polityczne były zbieżne z myślą Burke’ana, co odzwierciedlało się w jej późniejszych dziełach takich jak "The Demon Lover and Other Stories" (1945) i "The Heat of the Day" (1948). W uznaniu jej twórczości, w 1948 roku została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego (CBE).

Po przejściu na emeryturę w 1952 roku, Alan Cameron i Elizabeth powrócili do Bowen’s Court, gdzie Alan zmarł kilka miesięcy później. Przez lata ten irlandzki dom rodzinny stał się miejscem spotkań wielu znanych literatów, w tym Virginii Woolf i Iris Murdoch. Pomimo wysiłków, by utrzymać posiadłość, w tym wygłaszania wykładów w USA, musiała sprzedać posiadłość, która została zburzona w 1960 roku.

Elizabeth osiadła ostatecznie w 'Carbery', Church Hill, Hythe w 1965 roku. Jej ostatnia powieść, "Eva Trout, or Changing Scenes" (1968), przyniosła jej nagrodę James Tait Black Memorial Prize w 1969 roku i nominację do Man Booker Prize rok później. W 1972 roku, jako członkini komisji z przyjaciółką Cyrilem Connolly, przyznała nagrodę Man Booker Prize Johnowi Bergerowi za "G". Pod koniec życia zmagała się z problemami zdrowotnymi i zmarła na raka płuc w Londynie 22 lutego 1973 roku. Została pochowana wraz z mężem na cmentarzu w Farahy, niedaleko bram Bowen’s Court.