Aby o nich nie zapomniano

W swoich wspomnieniach autor przybliża fascynujące i pełne dramatyzmu życie, które toczyło się na tle jednego z najtragiczniejszych okresów w historii Polski. Udział w Kampanii Wrześniowej w 1939 roku zakończył się dla niego poważną raną - utratą oka. Nie zniechęciło go to jednak do dalszej walki, gdyż aktywnie zaangażował się w ruch oporu, który zmusił go do życia w ciągłej ucieczce przed gestapo. Po zakończeniu wojny, podobnie jak wielu polskich patriotów, kontynuował działalność konspiracyjną, co w końcu doprowadziło do aresztowania przez UB. To niezłomne podejście oraz wiara w Bożą opiekę pomogły mu przetrwać najtrudniejsze momenty.

Po sześciu latach spędzonych na wojennej wędrówce i dziewięciu lat w więzieniu, powrócił do swojej pasji - pracy filologicznej. Dzięki temu, pod koniec życia mógł pochwalić się znacznym dorobkiem naukowo-literackim. Historia autora stanowi wspaniały przykład tego, jak wielką rolę mogą odegrać w życiu człowieka siła charakteru oraz optymizm i wiara w lepsze jutro.

Opowieść ta daje także możliwość zapoznania się z wyjątkowymi postaciami polskiej walki o niepodległość. Współtowarzysze jego losu, którzy oddali swe życie w walce z okupantem, zmarli w więzieniach lub, jak on, przetrwali, chociaż wielu z nich dziś pozostaje zapomnianych, byli ludźmi o niezwykłej odwadze i poświęceniu.