Życie bez nerwów

W miarę postępu choroby, jaką jest stwardnienie zanikowe boczne (SLA), ewoluowały również metody, jakimi powstawała ta książka. Na samym początku pisałem, używając standardowej klawiatury, którą obsługiwałem palcami. Wkrótce jednak przyszedł czas, gdy musiałem trzymać pałeczkę w zębach, aby uderzać nią w klawisze. Gdy pozostał mi jedynie ruch głową, zaczynałem pisać za pomocą punktu naklejonego na czole, który w połączeniu z kamerą zamieniał mój ruch na tekst na ekranie.

Autor w sposób niezwykle dokładny, szczery i czasem niemal naturalistyczny opowiada o swoich doświadczeniach oraz o tym, co dzieje się w jego otoczeniu, a także o życiu osoby chorej na SLA. Książka przyciąga czytelnika poprzez swój lekki, autoironiczny styl, który nie szczędzi dystansu do samego siebie, choroby oraz trudnej rzeczywistości. W tym osobistym dzienniku, czy raczej pamiętniku, nie brakuje momentów, które wywołują dreszcze ze względu na ogrom emocji, pasji, cierpienia oraz głębokiej refleksji nad życiem, zdrowiem, chorobą i kondycją ludzką.

Anna Kot, dziennikarka z Poznania, również dzieli się swoim spojrzeniem na ten inspirujący zbiór przemyśleń.