Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Znalazłem ciszę...
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Książka "Znalazłem ciszę Tadeusz Różewicz w szkole Cypriana Norwida" to dzieło osadzone w kontekście polonistycznej tradycji oraz literaturoznawczych metod wywodzących się z strukturalizmu, który to jednak doczekał się tu swoistej reformy w postaci analizy intertekstualnej. Autorka wyraźnie przyznaje się do wpływów strukturalizmu, podkreślając swoje zainteresowanie nie tylko analizami synchronicznymi, ale i diachronicznymi. Co jednak wyraźnie wyróżnia tę książkę to próba wyjścia poza klasyczne podejście analityczne i poetologiczne, poprzez dołączenie historycznoliterackiej oraz tam, gdzie to konieczne, także biograficznej perspektywy. Takie podejście czyni książkę wyjątkowo interesującą, pokazując, że samo podejście immanentne, choć mistrzowsko wykonane, nie wystarcza do pełnego zrozumienia skomplikowanej relacji między twórczością Różewicza i Norwida.
Książka skupia się na międzypokoleniowym dialogu poetyckim i relacji między współczesnością a tradycją literacką, badając napięcie między kontynuacją a polemiką w literaturze. W celu osiągnięcia tego zamierzenia Autorka przyjęła dwie ścieżki badawcze: pierwszą, którą określa jako poszlakową, koncentrując się na nieoczywistych norwidowskich wątkach w twórczości Różewicza, oraz drugą, która bada wyraźnie wyodrębnione w twórczości autora "Kartoteki" tematy i problemy norwidowskie.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Książka "Znalazłem ciszę Tadeusz Różewicz w szkole Cypriana Norwida" to dzieło osadzone w kontekście polonistycznej tradycji oraz literaturoznawczych metod wywodzących się z strukturalizmu, który to jednak doczekał się tu swoistej reformy w postaci analizy intertekstualnej. Autorka wyraźnie przyznaje się do wpływów strukturalizmu, podkreślając swoje zainteresowanie nie tylko analizami synchronicznymi, ale i diachronicznymi. Co jednak wyraźnie wyróżnia tę książkę to próba wyjścia poza klasyczne podejście analityczne i poetologiczne, poprzez dołączenie historycznoliterackiej oraz tam, gdzie to konieczne, także biograficznej perspektywy. Takie podejście czyni książkę wyjątkowo interesującą, pokazując, że samo podejście immanentne, choć mistrzowsko wykonane, nie wystarcza do pełnego zrozumienia skomplikowanej relacji między twórczością Różewicza i Norwida.
Książka skupia się na międzypokoleniowym dialogu poetyckim i relacji między współczesnością a tradycją literacką, badając napięcie między kontynuacją a polemiką w literaturze. W celu osiągnięcia tego zamierzenia Autorka przyjęła dwie ścieżki badawcze: pierwszą, którą określa jako poszlakową, koncentrując się na nieoczywistych norwidowskich wątkach w twórczości Różewicza, oraz drugą, która bada wyraźnie wyodrębnione w twórczości autora "Kartoteki" tematy i problemy norwidowskie.
