Zew oceanu

Ocean Południowy, znany ze swoich ekstremalnych warunków, jest miejscem, które wymaga od żeglarzy ogromnej odwagi i umiejętności. Właśnie tam Tomasz Cichocki podjął wyzwanie samotnego opłynięcia świata. Przez dziesięć miesięcy, z jedyną przerwą na naprawę steru w Republice Południowej Afryki, Cichocki przemierzał bez zawijania do portów, mijając trzy legendarne przylądki: Dobrej Nadziei, Leeuwin i Hornu.

Jego łódź, pomimo zaawansowanej technologii na starcie, nie była zaprojektowana z myślą o takich trudach. Techniczne problemy, takie jak awarie radaru, autopilota czy generatora prądu, sprawiły, że podróż stała się jeszcze bardziej wymagająca. Choć wywrotka pozbawiła go połowy zapasów żywności, solidna budowa jego jachtu była kluczowa dla jego przetrwania. Cichocki w swoim pamiętniku opisuje zmagania z oceanem, przeplatane humorem i autoironią, ukazując, jak wielkie marzenia mogą stać się rzeczywistością.

W jednym z fragmentów swojej relacji pisze: „Słaniam się na nogach za kołem sterowym. To już trzecia doba bez snu. I czwarta bez jedzenia. Jestem u kresu sił. Jestem szczęśliwy”. Kuba Strzyczkowski, znany dziennikarz i żeglarz, chwali książkę Cichockiego jako jedną z najlepszych opisujących samotną żeglugę, podkreślając swoje bogate doświadczenia z tą tematyką.

Za swoje niezwykłe osiągnięcie kapitan Tomasz Cichocki otrzymał Srebrny Sekstant – najbardziej prestiżowe wyróżnienie w polskim żeglarstwie, a także tytuł Żeglarza Roku 2012.