Żelazne rekiny Donitza. T.1

Okręty podwodne typu VII były na szczególnym miejscu wśród jednostek bojowych niemieckiej U-Bootwaffe podczas II wojny światowej. Te średniej wielkości okręty pełnomorskie wykazały się niebywałą skutecznością w trakcie bitwy o Atlantyk. W sumie do służby weszło aż 703 takie jednostki, co czyni je jednymi z najczęściej używanych w Kriegsmarine. Według współczesnego amerykańskiego historyka morskiego, okręty te były najbardziej "zapracowane" w całej niemieckiej marynarce wojennej i stanowiły "najskuteczniejszą broń do prowadzenia wojny podwodnej". Działalność niemieckich U-Bootów obejmowała rozległe obszary, od Morza Arktycznego przy Wyspie Niedźwiedziej, poprzez Bermudy, od Grenlandii po Gibraltar, aż po Morze Śródziemne.

Pierwszy tom monografii poświęconej tym jednostkom skupia się na historii i rozwoju niemieckiej broni podwodnej, które sięgają końca XIX i początku XX wieku, kiedy niemiecki przemysł stoczniowy wprowadzał szereg innowacji. Czytelnicy mogą zgłębić ewolucję projektów różnych wersji jednostek typu VII, w tym VIIA, B, C, C/41, D i F. Książka oferuje również szczegółowe informacje o projektach U-Bootów wersji VIIC/42 i VIIC/43 oraz VIIE, które miały być wdrożone do produkcji, ale ich budowa została wstrzymana.

Autor dostarcza także fascynującego opisu codziennego życia załogi na pokładzie tych okrętów. Życie w klaustrofobicznym wnętrzu, wypełnionym aromatami oleju napędowego, potu i pleśniejącej żywności, było pełne wyzwań i niewygód. Załoga musiała radzić sobie z duszną atmosferą przesiąkniętą nieprzyjemnymi zapachami, co było nieodłącznym elementem ich codziennej egzystencji na pokładzie stalowych okrętów.

Ta pięknie wydana i bogato ilustrowana monografia zawiera wcześniej niepublikowane zdjęcia oraz rysunki techniczne, czyniąc ją wyjątkową pozycją poświęconą "koniom roboczym" dowodzonym przez Wielkiego Admirała Karla Dönitza.